Podopieczna z chorobą Alzheimera uskarża się opiekunce, że po mieszkaniu chodzi ktoś obcy, co bardzo ją niepokoi. Obcą osobą okazała się być sama podopieczna, która widząc swoje odbicie w lustrze nie rozpoznawała w nim siebie. Opiekunka, chcąc pomóc kobiecie i przywrócić jej poczucie bezpieczeństwa, powinna
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Zasłonięcie lub zdjęcie wszystkich luster w mieszkaniu podopiecznej z chorobą Alzheimera jest skuteczną strategią, która ma na celu poprawę jej poczucia bezpieczeństwa. Osoby z demencją często doświadczają dezorientacji i mogą nie rozpoznać swojego odbicia, co prowadzi do lęku i niepokoju. W takich przypadkach istotne jest, aby opiekunowie dostosowywali środowisko do potrzeb pacjenta, zmniejszając wyzwalacze lęku. Z perspektywy opieki nad osobami starszymi i chorymi na demencję, zaleca się tworzenie bezpiecznego i komfortowego środowiska, w którym pacjent czuje się chroniony. Zmiany w otoczeniu, takie jak usunięcie luster, mogą znacząco wpłynąć na poprawę jakości życia. W praktyce, opiekunka powinna także stosować techniki aktywnego słuchania i empatii, co pozwala na zrozumienie emocji podopiecznej. Utrzymanie prostoty w otoczeniu, unikanie nadmiaru bodźców oraz dostarczanie wsparcia emocjonalnego to kluczowe elementy w pracy z osobami z chorobą Alzheimera. Dobrze zorganizowane otoczenie wpływa nie tylko na samopoczucie, ale także na codzienne funkcjonowanie pacjenta.
Zignorowanie problemu podopiecznej z chorobą Alzheimera, sugerując, że nie zrozumie ona sytuacji, jest nieodpowiednie, ponieważ każdy pacjent wymaga indywidualnego podejścia oraz uwagi. Warto zauważyć, że w demencji, nawet w zaawansowanych stadiach, pacjenci często mają swoje odczucia i emocje, które powinny być traktowane poważnie. Wyjaśnienie, że w lustrze widzi siebie, może być również mylne, ponieważ może to prowadzić do jeszcze większej dezorientacji. Dla osób z demencją logiczne wyjaśnienia mogą być trudne do zaakceptowania, a stawianie ich w sytuacji, gdzie muszą zmierzyć się z własnymi ograniczeniami, może pogłębiać lęk i niepokój. Inna nieodpowiednia strategia, jak udawanie, że wierzy się podopiecznej, prowadzi do erozji zaufania oraz pogłębiania niepokoju, co jest sprzeczne z zasadami etyki opieki. Utrzymywanie iluzji może być krótkoterminowym rozwiązaniem, ale w dłuższej perspektywie jest to problematyczne i niezgodne z zasadami opieki opartej na szacunku i zrozumieniu. W opiece nad osobami z demencją kluczowe jest tworzenie atmosfery zaufania, gdzie pacjent czuje się bezpiecznie, a jego emocje są ważne i zrozumiane. Zastosowanie technik mających na celu minimalizację lęku i budowanie poczucia bezpieczeństwa powinno być priorytetem w pracy z tą grupą pacjentów.