Kwalifikacja: SPO.05 - Świadczenie usług opiekuńczych
Zawód: Opiekunka środowiskowa
Podopieczna zazwyczaj bywa smutna i przygnębiona. Wyraźnie ożywia się, gdy odwiedzają ją kuzynki lub sąsiadki. Zachowanie podopiecznej może świadczyć
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź dotycząca niezaspokojonej potrzeby przynależności jest prawidłowa, ponieważ wskazuje na związek pomiędzy emocjami podopiecznej a jej interakcjami społecznymi. Psychologia społeczna jasno definiuje potrzebę przynależności jako kluczowy element w rozwoju emocjonalnym i społecznym jednostki. Osoby, które doświadczają izolacji lub braku bliskich relacji, często odczuwają smutek, przygnębienie czy nawet stany lękowe. W przypadku podopiecznej, jej zachowanie, takie jak ożywienie w obecności kuzynków i sąsiadek, podkreśla znaczenie więzi rodzinnych oraz przyjacielskich jako źródła wsparcia emocjonalnego. Praktyczne zastosowanie tej teorii znajduje się w metodach terapii grupowej oraz wsparcia społecznego, gdzie umacnianie relacji międzyludzkich prowadzi do poprawy samopoczucia psychicznego. Standardy praktyk opiekuńczych rekomendują stwarzanie warunków do budowania więzi społecznych, co może prowadzić do lepszego funkcjonowania emocjonalnego osób objętych opieką.
Wybór odpowiedzi mówiącej o niezaspokojonej potrzebie samorealizacji nie jest trafny w kontekście przedstawionej sytuacji. Potrzeba samorealizacji, zgodnie z teorią Maslowa, odnosi się do dążenia jednostki do osiągnięcia swojego potencjału oraz realizacji osobistych celów. Osoby zaspokajające tę potrzebę często angażują się w działania twórcze, rozwijające ich umiejętności czy pasje. W przypadku podopiecznej, jej zachowanie nie sugeruje dążenia do rozwoju osobistego, lecz raczej potrzebę bliskości i akceptacji ze strony innych. W odniesieniu do problemów z nawiązywaniem kontaktów społecznych, warto zauważyć, że podopieczna wykazuje pozytywne zmiany w obecności osób bliskich, co przeczy hipotezie o jej trudnościach w nawiązywaniu relacji. Osoby, które mają problemy z interakcjami społecznymi, zazwyczaj mają trudności w nawiązywaniu kontaktów, niezależnie od okoliczności, co nie odnosi się do opisanego przypadku. W odniesieniu do problemów w sferze intelektualnej, kluczowe jest zrozumienie, że emocje, takie jak smutek czy przygnębienie, niekoniecznie wskazują na deficyty intelektualne. Często są one efektem braku wsparcia emocjonalnego. Niezrozumienie podstawowych potrzeb ludzkich może prowadzić do błędnych wniosków dotyczących stanu emocjonalnego i psychicznego. W praktyce opiekuńczej konieczne jest holistyczne podejście, które uwzględnia aspekty społeczne, emocjonalne i poznawcze, aby skutecznie wspierać osoby w trudnych sytuacjach życiowych.