Kwalifikacja: SPO.05 - Świadczenie usług opiekuńczych

Zadawanie złożonych pytań, które wymagają od podopiecznego odpowiedzi pełnymi zdaniami, w sytuacji afazji ruchowej jest niewłaściwym podejściem, ponieważ może prowadzić do frustracji i poczucia bezsilności u pacjenta. Osoby z tym rodzajem afazji mają trudności z produkcją mowy, co oznacza, że złożone pytania generują dodatkowy stres i obciążenie poznawcze, co w efekcie utrudnia skuteczną komunikację. Zamiast tego, na przykład pytanie o ulubiony kolor, które wymaga długiej odpowiedzi, może zniechęcić podopiecznego, co jest sprzeczne z celami rehabilitacyjnymi. Podobnie, stosowanie tylko komunikacji niewerbalnej, choć może być pomocne w niektórych kontekstach, nie zastępuje potrzeby werbalnej interakcji, szczególnie gdy pacjent ma zachowaną zdolność rozumienia mowy. Z kolei podpowiadanie i ponaglanie przy wypowiadaniu krótkich słów mogą prowadzić do nieprzyjemnych sytuacji, gdzie pacjent czuje się zmuszony do mówienia, co może pogłębiać uczucie niepewności oraz obniżać jego motywację. W praktyce terapeutycznej kluczowe jest dostosowanie poziomu trudności komunikacji do indywidualnych możliwości pacjenta, a nie zmuszanie go do formułowania złożonych wypowiedzi, co jest zgodne z podejściem zorientowanym na pacjenta oraz najlepszymi praktykami w terapii afazji.