Kwalifikacja: SPO.05 - Świadczenie usług opiekuńczych

W przypadku zaburzeń mowy, takich jak afazje, bardzo istotne jest prawidłowe rozpoznanie typu, bo od tego zależy skuteczność wsparcia i rehabilitacji. Wiele osób myli afazję czuciową z ruchową, bo objawy czasem się pokrywają, ale główna różnica jest taka, że w afazji czuciowej (czyli Wernickego) osoba mówi płynnie, tylko jej wypowiedzi są niezrozumiałe, nielogiczne, często wręcz bez sensu, a sama nie rozumie, co inni do niej mówią. To głównie problem ze zrozumieniem mowy, a nie z artykulacją. Afazja mieszana natomiast to sytuacja, gdzie mamy połączenie zaburzeń zarówno rozumienia, jak i ekspresji mowy – czyli coś jakby oba typy naraz, wszystko jest zaburzone i tu nie da się wyłuskać tej przewagi rozumienia nad mówieniem, jak w pytaniu. Afazja amnestyczna to znów coś innego: tutaj osoba mówi płynnie, rozumie, ale ma problemy z nazywaniem przedmiotów lub pojęć, np. widzi szklankę, wie, do czego służy, ale nie może sobie przypomnieć słowa „szklanka”. W praktyce bardzo łatwo się pomylić, jeśli opieramy się tylko na pobieżnej obserwacji. Najczęstszym błędem jest sugerowanie się samą trudnością mówienia i od razu uznanie, że chodzi o afazję mieszaną albo czuciową. Jednak kluczowe jest rozróżnienie, czy rozumienie mowy jest zachowane – a w pytaniu to właśnie zostało podkreślone. Patrząc na standardy diagnostyczne, jak te wykorzystywane przez neurologów czy logopedów, precyzyjne określenie funkcji rozumienia i artykulacji pozwala uniknąć tych pomyłek. Moim zdaniem dla laika najtrudniejsze jest odróżnienie afazji mieszanej od tych czystych typów, ale warto zawsze wracać do podstawy: rozumie czy nie rozumie, mówi płynnie czy nie. Takie podejście jest aktualnie uznawane za dobrą praktykę w opiece i rehabilitacji neurologicznej.