Kwalifikacja: SPO.05 - Świadczenie usług opiekuńczych
Zawód: Opiekunka środowiskowa
Podopieczny informuje, że zauważa mężczyznę stojącego obok okna i nie zmienia swojego zdania po sugestii opiekunki, która temu zaprzecza. U pacjenta występują omamy
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź 'wzrokowe' jest prawidłowa, ponieważ omamy wzrokowe to doświadczenia percepcyjne, w których pacjent postrzega rzeczy, które nie istnieją w rzeczywistości. W przedstawionym przypadku pacjent widzi mężczyznę, co wskazuje na obecność omamów wzrokowych. W praktyce klinicznej omamy wzrokowe są często związane z różnymi stanami psychicznymi, takimi jak schizofrenia, ciężkie zaburzenia afektywne czy stany delirium. Zrozumienie rodzaju omamów, które występują u pacjenta, jest kluczowe dla odpowiedniej diagnostyki oraz leczenia. Warto również zauważyć, że pacjenci z omamami wzrokowymi mogą mieć trudności z rozróżnieniem rzeczywistości od iluzji, co może prowadzić do nieprawidłowego zachowania lub lęku. W terapii istotne jest stworzenie środowiska, które pomoże pacjentowi w radzeniu sobie z jego doświadczeniami, a także zrozumienie, że nie należy lekceważyć ich przeżyć, nawet jeśli są one niezgodne z rzeczywistością.
Odpowiedzi węchowe, słuchowe oraz dźwiękowe nie są odpowiednie dla opisanego przypadku, ponieważ dotyczą innych typów doświadczeń percepcyjnych. Omamy węchowe polegają na odczuwaniu zapachów, które nie mają źródła w rzeczywistości, co w tym przypadku nie ma zastosowania, ponieważ pacjent opisuje widzenie mężczyzny. Z kolei omamy słuchowe odnoszą się do percepcji dźwięków, takich jak głosy czy odgłosy, które nie istnieją w otoczeniu pacjenta, co również nie pasuje do kontekstu pytania dotyczącego wizji. Odpowiedź dźwiękowe nie jest terminem powszechnie używanym w psychiatrii i nie odnosi się do żadnego z uznawanych typów omamów, co czyni ją nieodpowiednią. Powszechnym błędem myślowym w tym przypadku jest mylenie różnych rodzajów omamów, co może wynikać z braku zrozumienia, jak różne zmysły funkcjonują w kontekście zaburzeń psychicznych. Zrozumienie tego podziału jest kluczowe dla diagnostyki i interwencji terapeutycznych, a także stanowi fundament dla skutecznego podejścia w pracy z pacjentami doświadczającymi omamów.