Kwalifikacja: SPO.05 - Świadczenie usług opiekuńczych

Wiele osób myli ćwiczenia izometryczne z innymi formami aktywności ruchowej stosowanej w opiece nad osobami unieruchomionymi. Gdy opiekun wykonuje ruchy w stawach – czy to samodzielnie, czy z zastosowaniem oporu – mówimy raczej o ćwiczeniach biernych lub czynno-biernych. Takie techniki faktycznie są ważne, bo pomagają zapobiegać przykurczom i poprawiają zakres ruchu, ale nie angażują mięśni podopiecznego w taki sposób, by utrzymać ich siłę. Ćwiczenia izometryczne wymagają, żeby sam podopieczny świadomie napinał wybrane mięśnie, nie poruszając przy tym stawem – właśnie wtedy cały wysiłek koncentruje się na utrzymaniu napięcia mięśniowego, bez zmiany długości włókien mięśniowych. To subtelna różnica, ale kluczowa w profilaktyce atrofii. Zastosowanie oporu przez opiekuna to typowe podejście w ćwiczeniach oporowych, które mogą nie być możliwe u osób bardzo osłabionych. Typowym błędem jest też założenie, że jakikolwiek ruch, choćby bierny, wystarczy do utrzymania siły mięśniowej – niestety, jedynie aktywne napięcie ze strony podopiecznego chroni przed zanikami. Branżowe wytyczne jasno wskazują: dla osób unieruchomionych podstawą są ćwiczenia izometryczne, bo są najbezpieczniejsze i możliwe do wykonania nawet przy minimalnej sprawności. Warto pamiętać, że nieprawidłowe rozumienie tych różnic może prowadzić do nieefektywnej opieki rehabilitacyjnej i utraty potencjału mięśniowego, nawet mimo zaangażowania opiekuna.