Kwalifikacja: SPO.05 - Świadczenie usług opiekuńczych

Wybór odpowiedzi wskazujących na trudności z wyrażaniem uczuć, zapamiętywaniem słów lub rozpoznawaniem bliskich osób może wynikać z mylnego utożsamiania objawów typowych dla zaburzeń otępiennych czy depresyjnych z objawami neurologicznymi Parkinsona w fazie początkowej. To częsty błąd, bo w świadomości społecznej choroba ta kojarzy się z szerokim wachlarzem objawów psychicznych, a w rzeczywistości dominują w niej zaburzenia motoryczne. Problemy z rozpoznawaniem bliskich dotyczą raczej zaawansowanych otępień, podobnie jak zaburzenia pamięci semantycznej (np. trudność w przypominaniu sobie słów). Wczesne etapy Parkinsona rzadko obejmują te symptomy – pojawiają się one, jeśli w ogóle, znacznie później, często na skutek rozwoju tzw. otępienia parkinsonowskiego, a to dotyka tylko części chorych i po wielu latach trwania choroby. Z kolei trudności z wyrażaniem uczuć, choć mogą pojawiać się wtórnie na skutek frustracji czy depresji towarzyszącej przewlekłej chorobie, nie są pierwotnym objawem tej jednostki. Bardzo łatwo więc pomylić je z objawami np. choroby Alzheimera czy afazji. Standardy opiekuńcze i neurologiczne podkreślają, że w pierwszej kolejności trzeba zwracać uwagę na symptomy ruchowe, takie jak bradykinezja, drżenie spoczynkowe czy sztywność mięśni. Moim zdaniem to właśnie zrozumienie, że Parkinson zaczyna się od problemów z motoryką, a nie z pamięcią czy emocjami, jest kluczowe w profesjonalnej opiece i pozwala szybciej reagować na realne potrzeby podopiecznego.