Kwalifikacja: SPO.05 - Świadczenie usług opiekuńczych

Przy wyborze akcesoriów dla osoby z chorobą Parkinsona łatwo ulec złudzeniu, że wystarczy zapewnić rzeczy ładne, ulubione albo nietłukące się, żeby było bezpieczniej. Jednak w praktyce najważniejsze są funkcjonalność i ergonomia, nie sam wygląd czy materiał naczyń. Ulubiona zastawa lub filiżanka niewiele da, jeśli pacjent nie potrafi samodzielnie utrzymać ich w dłoni – drżenia i sztywność mięśni nadal będą przeszkadzać, a ryzyko upuszczenia i rozlania posiłku pozostaje bardzo duże. Podobnie plastikowe czy nietłukące się naczynia mogą ograniczać skutki upadku, ale nie rozwiązują podstawowego problemu: trudności z chwytaniem i stabilizacją przedmiotów na stole. W praktyce, nawet bardzo lekki kubek bez odpowiedniego uchwytu czy talerz bez przyssawki może się przesuwać, powodując frustrację i utratę poczucia samodzielności przez podopiecznego. Częstym błędem jest skupianie się na materiale (np. plastik, nietłukące) lub estetyce, zamiast na dostosowaniu narzędzi do zaburzeń motorycznych typowych dla tej choroby. Standardy opieki nad osobami z chorobami neurologicznymi wyraźnie podkreślają, że najważniejsze są rozwiązania ułatwiające chwyt i zapobiegające przesuwaniu się naczyń, czyli właśnie pogrubione rękojeści i talerze z przyssawką. Z mojego doświadczenia wynika, że dobrze dobrane akcesoria potrafią wydłużyć samodzielność podopiecznego nawet o kilka lat, bo pozwalają na codzienną rehabilitację i wzmacniają poczucie kontroli nad własnym życiem. Pomijając ten aspekt, inne rozwiązania mogą nawet zniechęcić osobę do samodzielnego jedzenia. Warto o tym pamiętać nie tylko w pracy opiekuna, ale także podczas urządzania domów prywatnych osób starszych.