Kwalifikacja: SPO.05 - Świadczenie usług opiekuńczych

W przypadku choreoterapii łatwo jest wpaść w pułapkę myślenia, że jej efekty obejmują dosłownie każdy aspekt rozwoju człowieka, a zwłaszcza obszary takie jak intelekt czy rozwój mowy. Jednak, patrząc na merytoryczne podstawy, należy pamiętać, że główną osią działania choreoterapii zawsze był i jest ruch, a więc poprawa sprawności fizycznej szeroko pojętej. Przekonanie, że zajęcia taneczne bezpośrednio rozwijają zdolności intelektualne, wynika często z mylenia integracji sensorycznej z procesami poznawczymi, ale naukowo rzecz biorąc – taniec nie zastąpi ćwiczeń pamięci, logicznego myślenia czy analizy. Z kolei poprawa sprawności manualnej, choć może być pobudzana przez ruch w tańcu, to jednak w choreoterapii nie jest celem głównym – do tego służą raczej specjalistyczne terapie zajęciowe lub fizjoterapia ręki. Wreszcie rozwój mowy czynnej – to zadanie logopedów i terapeutów mowy, a chociaż taniec bywa wykorzystywany jako wsparcie w oswajaniu ekspresji i komunikacji niewerbalnej, nie daje on bezpośrednich, trwałych efektów w zakresie artykulacji lub rozumienia mowy. W praktyce zawodowej spotyka się czasem takie uproszczenie: „ruch to zdrowie, więc poprawi wszystko”, ale to za mało precyzyjne podejście. Choreoterapia, zgodnie z wytycznymi branżowymi, skupia się na ciele, ekspresji poprzez ruch i wspieraniu zdrowia psychoruchowego. Warto pamiętać, by nie utożsamiać jej z ogólną terapią rozwojową, bo wtedy łatwo przeszacować jej możliwości. To narzędzie o bardzo konkretnym zastosowaniu i tak powinno być traktowane w praktyce edukacyjnej czy rehabilitacyjnej.