Kwalifikacja: SPO.05 - Świadczenie usług opiekuńczych

Wydawać się może, że choreoterapia może wpływać na rozwój mowy czynnej, sprawność manualną oraz zdolności intelektualne, jednak to podejście ma swoje ograniczenia. Rozwój mowy czynnej jest głównie związany z terapią logopedyczną, w której kluczowa jest praca nad dźwiękiem, artykulacją oraz komunikacją werbalną. Choreoterapia, mimo że angażuje ciała uczestników w sposób kreatywny, nie skupia się na konkretnej pracy nad umiejętnościami językowymi. Z kolei poprawa sprawności manualnej bardziej związana jest z terapią zajęciową, gdzie ćwiczenia koncentrują się na precyzyjnych ruchach rąk i palców, co jest kluczowe w rehabilitacji osób po urazach kończyn górnych. Zdolności intelektualne są z kolei rozwijane poprzez stymulację poznawczą, a nie wyłącznie ruchową, co jest charakterystyczne dla podejść takich jak terapia poznawczo-behawioralna. Te błędne wnioski często wynikają z mylnego przekonania, że każda forma aktywności ruchowej przyczynia się do wszechstronnego rozwoju. W rzeczywistości, każda z tych dziedzin terapeutycznych ma swoje specyficzne metody i cele, które muszą być odpowiednio dostosowane do potrzeb pacjentów. Ignorowanie tych różnic prowadzi do błędnych założeń o funkcjonalności choreoterapii w kontekście rozwoju umiejętności, które nie są bezpośrednio związane z jej głównym celem.