Kwalifikacja: SPO.05 - Świadczenie usług opiekuńczych
Zawód: Opiekunka środowiskowa
Podopieczny leżący na plecach jest szczególnie narażony na odleżyny w okolicach: kości
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź dotycząca okolic kości krzyżowej, pięty i łopatek jest poprawna, ponieważ te obszary ciała są szczególnie narażone na powstawanie odleżyn u pacjentów leżących na plecach. Odleżyny, znane również jako odleżyny lub rany uciskowe, powstają w wyniku długotrwałego ucisku na skórę oraz tkanki podskórne, co prowadzi do niedokrwienia i martwicy tkanek. Kość krzyżowa jest miejscem, gdzie ciśnienie jest największe podczas leżenia na plecach, a jego anatomiczna budowa oraz bliskość do powierzchni skóry czynią go wyjątkowo podatnym na uszkodzenia. Pięty również są wrażliwe, gdyż są miejscem styku ciała z twardym podłożem, a długotrwałe leżenie w jednej pozycji prowadzi do ucisku, co sprzyja powstawaniu odleżyn. Łopatki, jako kolejne miejsce kości z bliskim kontaktem ze skórą, również wymagają szczególnej uwagi, szczególnie u pacjentów z ograniczoną mobilnością. Dobry praktyką w opiece nad pacjentami leżącymi jest regularne zmienianie pozycji ciała, aby zminimalizować ryzyko powstawania odleżyn oraz stosowanie pielęgnacji skóry, aby utrzymać jej zdrowie i integralność.
Wybór odpowiedzi niepoprawnych koncentruje się na obszarach ciała, które nie są głównymi miejscami narażonymi na rozwój odleżyn u pacjentów leżących na plecach. Okolice ramion, barków, kolan i innych części ciała mogą być rzeczywiście narażone na rozwój ran, ale w zdecydowanej większości przypadków nie są to najczęściej występujące miejsca. Okolice ramion i barków są stosunkowo chronione przez naturalne krzywizny ciała oraz możliwość ich swobodniejszego ruchu, co zmniejsza ryzyko ucisku. Kolana, mimo że mogą być narażone, są bardziej podatne na urazy u pacjentów leżących na boku, niż na plecach. W przypadku kręgosłupa, jego anatomiczna budowa sprawia, że głównym punktem ucisku podczas leżenia na plecach jest właśnie kość krzyżowa. Niezrozumienie mechanizmów powstawania odleżyn prowadzi do błędnych wniosków dotyczących miejsc wymagających szczególnej uwagi. W praktyce pielęgniarskiej kluczowe jest stosowanie technik zmiany pozycji pacjenta, aby zminimalizować ryzyko powstawania odleżyn, skupiając się na rzeczywistych miejscach zagrożonych, takich jak pięty, kość krzyżowa oraz łopatki, a nie na mniej istotnych miejscach, co może prowadzić do zaniedbań i pogorszenia stanu zdrowia pacjenta.