Kwalifikacja: SPO.05 - Świadczenie usług opiekuńczych

W pracy z osobą z depresją bardzo łatwo skupić się wyłącznie na objawach takich jak obniżona koncentracja czy utrata masy ciała, bo one są widoczne i namacalne. Jednak to nie one stanowią największe zagrożenie dla zdrowia i życia pacjenta. Problemy z koncentracją czy spadek wagi oczywiście są ważne, świadczą o nasileniu depresji i zawsze trzeba je monitorować, ale zdecydowanie nie są one bezpośrednim zagrożeniem życia. Z kolei urojenia pojawiają się raczej w cięższych, psychotycznych epizodach depresji – to nie jest typowe dla każdej osoby chorej na depresję, a ich wystąpienie rzeczywiście wymaga pilnej interwencji, jednak ich obecność sama w sobie nie jest najważniejszym czynnikiem ryzyka. Z mojego doświadczenia częsty błąd to bagatelizowanie lub wręcz niewiary w to, że osoba z depresją naprawdę może mieć myśli samobójcze – czasem wydaje nam się, że „on tylko tak mówi”, albo że przecież nie wygląda na bardzo smutnego. Tymczasem myśli i tendencje samobójcze są najważniejszym sygnałem alarmowym, na który musimy być wyczuleni. W praktyce zawodowej obowiązują nas dobre praktyki, które mówią, że ocena ryzyka samobójczego powinna być priorytetem – przede wszystkim dlatego, że pozwala realnie zapobiegać tragediom. Skupienie się wyłącznie na objawach somatycznych lub poznawczych nie daje pełnego obrazu i może prowadzić do przeoczenia sytuacji ekstremalnie niebezpiecznych dla pacjenta. Warto zawsze pamiętać o tym szerszym kontekście i nie poprzestawać na obserwacji tylko powierzchownych objawów.