Kwalifikacja: SPO.05 - Świadczenie usług opiekuńczych

W przypadku udzielania pierwszej pomocy osobie oparzonej przez gorącą wodę nietrudno o powielenie mitów i błędnych schematów postępowania. Stosowanie środków odkażających na świeżą ranę oparzeniową może nie tylko pogłębić uszkodzenia skóry, ale także wywołać dodatkowe podrażnienia, reakcje alergiczne czy nawet toksyczne. Nie ma żadnych standardów, które by taką praktykę zalecały – wręcz przeciwnie, stosuje się ją wyłącznie w kontekście ran zanieczyszczonych ciałami obcymi, ale nie zaraz po oparzeniu. Z kolei nakładanie maści na świeże oparzenie to błąd bardzo częsty, ale niestety szkodliwy. Maści mogą utrudnić ocenę rany przez personel medyczny, zatrzymać ciepło pod powierzchnią skóry, a nawet pogorszyć stan miejscowy przez wprowadzenie substancji do zniszczonych warstw skóry. Branżowe wytyczne, zarówno polskie, jak i międzynarodowe, mówią jasno: żadne specyfiki, kremy czy tłuszcze nie są wskazane w pierwszym kontakcie. Zakładanie jałowego opatrunku to dobra praktyka, ale dopiero po schłodzeniu – w przeciwnym razie opatrunek może zatrzymać ciepło i spowodować dalsze uszkodzenia. Najczęstszy błąd myślowy wynika z chęci „ochronienia” rany lub „dezynfekcji” – tymczasem fizyka jest bezlitosna, a czas schładzania decyduje o głębokości i rozległości oparzenia. W pierwszych minutach najważniejsze jest zatrzymanie działania wysokiej temperatury, a nie sterylność czy podanie preparatu. Dlatego właśnie czynność schłodzenia wodą jest uznawana za złoty standard udzielania pierwszej pomocy przy oparzeniach i powinna być bezwzględnie stosowana jako pierwszy krok.