Kwalifikacja: SPO.05 - Świadczenie usług opiekuńczych
Zawód: Opiekunka środowiskowa
W jaki sposób powinna być ustawiona stopa podopiecznego po udarze mózgu, z wyraźnym niedowładem połowiczym, siedzącego na wózku inwalidzkim, aby wspierać jego samodzielne poruszanie się?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Stopa z niedowładem umieszczona na podnóżku, a zdrowa stopa na podłożu to prawidłowe ułożenie kończyn dolnych podopiecznego, które sprzyja jego samodzielnemu przemieszczaniu się na wózku inwalidzkim. Takie ustawienie zapewnia stabilność ciała oraz pozwala łatwiej przenieść ciężar ciała na zdrową nogę, co jest kluczowe w procesie przesiadania się i manewrowania wózkiem. Dodatkowo, ułożenie zdrowej stopy na podłożu zwiększa kontrolę nad wózkiem oraz jego manewrowość, co może znacząco wpłynąć na niezależność podopiecznego. W kontekście rehabilitacji po udarze mózgu, takie podejście jest zgodne z zasadami wspierania pacjentów w nabywaniu umiejętności związanych z mobilnością oraz samodzielnością. Ważne jest także, aby opiekunka regularnie monitorowała postępy podopiecznego oraz dostosowywała techniki wsparcia do jego indywidualnych potrzeb.
Ustawienie stopy z niedowładem na podłożu, a zdrowej na podnóżku wózka jest niewłaściwe, ponieważ ogranicza mobilność i samodzielność podopiecznego. Takie ułożenie może prowadzić do utraty równowagi, co w sytuacji korzystania z wózka inwalidzkiego może być niebezpieczne. Osoba z niedowładem połowiczym często doświadcza trudności w przenoszeniu ciężaru ciała, a zdrowa stopa powinna być umieszczona na podłożu, aby zapewnić stabilność i umożliwić oparcie się na niej w trakcie przemieszczania. Ustawienie obu stóp na podnóżkach wózka ogranicza możliwość aktywnego uczestniczenia w manewrowaniu oraz zwiększa ryzyko upadku, co jest szczególnie groźne dla osób po udarze. W przypadku umieszczenia obu stóp na podłożu, występuje ryzyko zmęczenia zdrowej kończyny, co może negatywnie wpłynąć na długoterminową rehabilitację i komfort pacjenta. Opiekunowie powinni być świadomi znaczenia odpowiedniego ułożenia kończyn dolnych, aby minimalizować ryzyko kontuzji oraz wspierać proces rehabilitacji. Kluczowe jest stosowanie się do standardów w zakresie opieki nad pacjentami z niedowładami, które promują aktywność i niezależność, co jest istotne w terapii osób po udarze mózgu.