Kwalifikacja: SPO.05 - Świadczenie usług opiekuńczych

Słuchaj, skupianie się wyłącznie na rodzinie przy omawianiu sytuacji pacjenta, to raczej kiepska sprawa. Taki sposób działania całkowicie pomija prawo pacjenta do wiedzy o swoim zdrowiu. Ignorowanie jego obecności w rozmowach o chorobie prowadzi do poczucia odosobnienia i straty kontroli nad swoim życiem, co w końcu nie jest fajne, zwłaszcza w końcowej fazie choroby. Obiecując pacjentowi, że może jeszcze wyzdrowieć, tak naprawdę wprowadza się go w błąd, co może skutkować frustracją, gdy rzeczywistość okaże się inna. A jak pacjent wspomina o śmierci i zaczynasz zmieniać temat, to tak, jakbyś negował jego uczucia i potrzeby. Ludzie w terminalnym etapie często chcą rozmawiać o swoich obawach czy oczekiwaniach dotyczących śmierci, a unikanie tych rozmów może tylko pogorszyć ich stan psychiczny. Najlepiej byłoby postawić na szczerość w komunikacji, żeby pacjent mógł aktywnie uczestniczyć w podejmowaniu decyzji o swojej opiece. Każdy pacjent powinien mieć prawo wyrazić swoje myśli i uczucia, co jest zgodne z tym, co naprawdę powinno się robić w przypadku osób w terminalnej fazie choroby.