Zawód: Opiekunka środowiskowa
Kategorie: Aktywizacja i czas wolny Choroby i niepełnosprawności
W przypadku stwardnienia rozsianego, szczególnie w okresie remisji, kluczowe jest zachowanie aktywności fizycznej na możliwym poziomie – nawet jeżeli pojawiają się pewne ograniczenia ruchowe. Odpowiedź, że podopieczny powinien wykonywać czynności mimo ograniczeń, idealnie wpisuje się w aktualne wytyczne rehabilitacyjne i neurologiczne. Z mojego doświadczenia wynika, że osoby aktywne, które angażują się w codzienne czynności adekwatnie do swoich możliwości, zdecydowanie lepiej radzą sobie z przewlekłym przebiegiem choroby i rzadziej doświadczają wtórnych powikłań, takich jak osłabienie mięśni czy zanik sprawności. Chodzi tutaj o to, by nie rezygnować z działań tylko dlatego, że są trudniejsze – często nawet proste czynności, jak krótki spacer, samodzielne przygotowanie posiłku czy ćwiczenia rozciągające mogą pozytywnie wpływać na samopoczucie i funkcjonowanie. Dobre praktyki branżowe podkreślają indywidualizację aktywności – nie chodzi o przekraczanie granic własnych możliwości, ale o konsekwentne wykorzystywanie swojego potencjału. Współpracując z rehabilitantami czy opiekunami warto ustalić plan aktywności, który będzie bezpieczny, ale nie wykluczający podopiecznego z codziennego życia. Takie podejście nie tylko zapobiega wtórnej niepełnosprawności, ale też wzmacnia poczucie sprawczości i motywuje do dalszej pracy nad sobą.