Kwalifikacja: SPO.05 - Świadczenie usług opiekuńczych
Zawód: Opiekunka środowiskowa
W pracy z podopieczną w umiarkowanym stadium choroby Alzheimera w celu poprawy jej funkcji poznawczych opiekunka powinna zastosować
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Terapia reminiscencyjna stanowi jedną z najskuteczniejszych metod wspierania osób z chorobą Alzheimera, szczególnie w umiarkowanym stadium. Jej celem jest pobudzenie pamięci poprzez przywoływanie wspomnień z przeszłości, co może znacząco poprawić funkcje poznawcze oraz samopoczucie pacjenta. Przykładowo, opiekun może wykorzystać zdjęcia, muzykę czy przedmioty codziennego użytku, które mają dla podopiecznej istotne znaczenie. Wspólne przeglądanie albumów ze zdjęciami lub słuchanie ulubionych utworów muzycznych stymuluje nie tylko pamięć, ale również emocje, co sprzyja poprawie relacji interpersonalnych. Działania te powinny być prowadzone w sposób systematyczny i dostosowany do indywidualnych potrzeb pacjenta, co jest zgodne z wytycznymi standardów opieki nad osobami z demencją. Terapia reminiscencyjna nie tylko wspiera funkcje poznawcze, lecz także wzmacnia poczucie tożsamości oraz przynależności, co jest kluczowe w kontekście holistycznej opieki nad osobami z chorobą Alzheimera.
Wybór innych podejść, takich jak terapia narracyjna, trening nabywania wiedzy o chorobie czy trening orientacji przestrzennej, może prowadzić do mniej efektywnego wsparcia dla osób w umiarkowanym stadium choroby Alzheimera. Terapia narracyjna, choć może być pomocna w niektórych kontekstach, nie koncentruje się na przywoływaniu wspomnień, co jest kluczowe w terapii reminiscencyjnej. Osoby z demencją często mają trudności z tworzeniem nowych narracji, a skupienie się na ich obecnych myślach i doznaniach nie przynosi takich korzyści jak przywoływanie przeszłych doświadczeń. Trening nabywania wiedzy o chorobie, mimo że może zwiększać świadomość pacjenta na temat ich stanu, nie wpływa bezpośrednio na poprawę funkcji poznawczych. Osoby z chorobą Alzheimera są często zdezorientowane i mogą mieć trudności z przyswajaniem nowych informacji, co sprawia, że taki trening może być frustrujący i demotywujący. Z kolei trening orientacji przestrzennej, choć istotny w kontekście bezpieczeństwa, koncentruje się na umiejętnościach praktycznych związanych z poruszaniem się w przestrzeni, a nie na wspomaganiu pamięci czy emocji. Te podejścia mogą prowadzić do mylnego przekonania, że wystarczy skupić się na edukacji i umiejętności praktycznych, pomijając kluczowy aspekt emocjonalny i poznawczy, który jest niezbędny w pracy z osobami z demencją. Efektywna terapia dla tych pacjentów powinna łączyć różne metody, z głównym naciskiem na reminiscencję jako fundament, co jest potwierdzone w literaturze i badaniach dotyczących opieki nad osobami z chorobą Alzheimera.