Kwalifikacja: SPO.05 - Świadczenie usług opiekuńczych

Z mojego doświadczenia wynika, że bardzo często opiekunowie osób z Alzheimerem próbują reagować na agresję lub złość w sposób, który wydaje się logiczny wobec osób zdrowych, jednak nie sprawdza się w przypadku otępienia. Ignorowanie sytuacji to poważny błąd – osoba chora może poczuć się jeszcze bardziej opuszczona lub niezrozumiana, a jej negatywne emocje mogą narastać. To nie jest tak, że problem zniknie sam, gdy go nie zauważamy, wręcz przeciwnie, może się pogłębić. Próby tłumaczenia czy wyjaśniania, że zachowanie jest niewłaściwe, także nie przynoszą pozytywnych rezultatów. Osoby z demencją często nie są w stanie przyswoić logicznie argumentów, co może prowadzić do frustracji po obu stronach i jeszcze większego nasilenia trudnych zachowań. Często spotykam się też z pytaniem podopiecznego o przyczyny agresji – wypytywanie o to osobę z Alzheimerem jest zwyczajnie niewłaściwe, bo ona często sama nie rozumie, dlaczego tak się czuje. Takie podejście może nawet zwiększyć zagubienie i potęgować lęk. Kluczowe jest, by pamiętać, że standardy opieki geriatrycznej i praktyka psychogeriatryczna zalecają aktywne działanie, oparte na empatii, zrozumieniu stanu chorego i szukaniu sposobów na rozładowanie trudnych emocji. Typowym błędem jest traktowanie chorego jak osoby w pełni sprawnej intelektualnie, co prowadzi do nieporozumień i nieskutecznych metod wychowawczych. Zamiast tego, warto skupić się na stworzeniu bezpiecznego środowiska i świadomym kierowaniu uwagi chorego na pozytywne, neutralne bodźce. Takie podejście realnie poprawia jakość życia podopiecznego i ułatwia pracę opiekuna. Przekierowywanie uwagi nie jest unikaniem problemu, tylko jego profesjonalnym rozwiązaniem, zgodnym z aktualną wiedzą i najlepszymi praktykami opiekuńczymi.