Kwalifikacja: SPO.05 - Świadczenie usług opiekuńczych
Zawód: Opiekunka środowiskowa
Kategorie: Czynności opiekuńcze Dieta i żywienie Aktywizacja i czas wolny
W celu zapobiegania powikłaniom ze strony układu oddechowego u pacjenta leżącego, opiekunka powinna
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Prowadzenie czynnej i biernej gimnastyki oddechowej jest kluczowym elementem profilaktyki powikłań ze strony układu oddechowego, szczególnie u podopiecznych leżących. Gymnastyka oddechowa wspiera rozwój płuc, poprawia wentylację, a także umożliwia skuteczniejsze usuwanie wydzielin. Przykłady takich ćwiczeń obejmują głębokie wdechy, wydechy z oporem oraz użycie sprzętu, takiego jak spirometry do treningu oddechowego. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) oraz krajowymi standardami opieki, regularna aktywność fizyczna, nawet w formie ćwiczeń oddechowych, jest niezbędna do utrzymania sprawności układu oddechowego i zapobiegania powikłaniom, takim jak zapalenie płuc czy zatorowość płucna. Warto również włączać do ćwiczeń techniki relaksacyjne, co dodatkowo wspiera zdrowie psychiczne pacjenta.
Zadbanie o wysoką temperaturę w pomieszczeniu, w którym przebywa pacjent, może wydawać się uzasadnione, jednakże niskie temperatury same w sobie nie są głównym czynnikiem ryzyka powikłań oddechowych. W rzeczywistości, zbyt wysoka temperatura może prowadzić do dyskomfortu, odwodnienia czy nawet hipertermii, co negatywnie wpływa na układ oddechowy. Okrywanie chorego, aby się nie przeziębił, jest również niewłaściwym podejściem, ponieważ w nadmiarze może prowadzić do przegrzania. Na poziomie pielęgnacyjnym, istotniejsza jest dbałość o zrównoważoną temperaturę oraz odpowiednią wentylację pomieszczenia. Częsta toaleta całego ciała z kolei, chociaż może być korzystna dla higieny, nie ma bezpośredniego wpływu na funkcjonowanie układu oddechowego i nie zapobiega powikłaniom, które mogą wystąpić u pacjentów leżących. Istotne jest, aby w profilaktyce zwracać uwagę na aktywność fizyczną, w tym ćwiczenia oddechowe, które są zgodne z najlepszymi praktykami w opiece nad pacjentami z ograniczoną mobilnością. Ignorowanie tych aspektów może prowadzić do błędnych wniosków i niewłaściwych decyzji w opiece nad pacjentami, co jest kluczowe dla ich zdrowia i komfortu.