Kwalifikacja: SPO.05 - Świadczenie usług opiekuńczych

Wiele osób przy pracy z pacjentami leżącymi myśli, że najważniejsze jest zadbanie o ich komfort cieplny czy higienę, ale prawda jest taka, że to nie wystarczy, żeby realnie chronić przed powikłaniami układu oddechowego. Toaleta całego ciała jest oczywiście bardzo ważna z punktu widzenia zapobiegania odleżynom i utrzymania ogólnej higieny, ale nie przyczynia się bezpośrednio do poprawy pracy płuc ani nie przeciwdziała powstawaniu zatorów czy zapaleniom w drogach oddechowych. Z kolei dokładne okrywanie chorego, chociaż może zapobiec wychłodzeniu, bywa często przeceniane – przeziębienie u osoby leżącej to rzadziej kwestia temperatury, a częściej braku ruchu i zalegania wydzieliny w drogach oddechowych. Utrzymywanie wysokiej temperatury w pomieszczeniu również nie rozwiązuje problemu – wręcz przeciwnie, zbyt ciepłe i suche powietrze potrafi pogorszyć komfort oddychania i wysuszyć śluzówki, co sprzyja infekcjom. Moim zdaniem często zapomina się, że podopieczny leżący – nawet jeśli nie może się ruszać samodzielnie – wymaga regularnego pobudzania oddechu, a nie tylko ciepłego koca czy czystej pościeli. Stąd największym błędem jest przekonanie, że bierna opieka wystarczy. Zasady nowoczesnej opieki nad osobami leżącymi mówią wprost: profilaktyka powikłań oddechowych to aktywizacja, nawet minimalna! Właśnie dlatego czynną i bierną gimnastykę oddechową uznaje się za najważniejszy czynnik w tej profilaktyce. Każde inne podejście, choćby z najlepszymi intencjami, nie spełni tego zadania – i to jest często niedoceniana prawda w codziennej pracy opiekuna.