Kwalifikacja: SPO.05 - Świadczenie usług opiekuńczych
Zawód: Opiekunka środowiskowa
W kontekście zapobiegania odleżynom u pacjenta całkowicie unieruchomionego w łóżku, konieczne jest regularne zmienianie jego pozycji ciała
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź 'co 2 godziny' jest zgodna z zaleceniami dotyczącymi profilaktyki przeciwodleżynowej dla pacjentów unieruchomionych. Regularna zmiana pozycji ciała co 2 godziny pozwala na zmniejszenie ucisku na określone punkty ciała, co jest kluczowe w zapobieganiu odleżynom. Badania wskazują, że długotrwałe ciśnienie na skórę i tkankę podskórną prowadzi do niedokrwienia, a w konsekwencji do powstawania owrzodzeń. W praktyce, personel medyczny powinien wprowadzić harmonogram zmiany pozycji, aby zapewnić, że pacjent nie pozostaje w jednej pozycji przez dłuższy czas. Można stosować różne techniki, takie jak obracanie pacjenta na bok lub na brzuszek, przy użyciu poduszek ortopedycznych dla wsparcia. Tego rodzaju interwencje są nie tylko zgodne z wytycznymi WHO i EPUAP, ale także są kluczowe w codziennej opiece, aby poprawić komfort pacjenta i zapobiegać powikłaniom zdrowotnym.
Odpowiedzi sugerujące zmiany pozycji ciała dwa razy dziennie lub co 6 godzin są niewystarczające w kontekście profilaktyki przeciwodleżynowej. Tego rodzaju podejście może prowadzić do powstawania odleżyn, ponieważ długotrwały ucisk na skórę w tych okresach nie zapewnia wystarczającego krążenia krwi, co jest kluczowe dla zdrowia tkanek. W praktyce, zmiana pozycji pacjenta co 4 razy na dobę również nie spełnia standardów, gdyż odległości czasowe między zmianami są zbyt długie, aby skutecznie zapobiegać negatywnym skutkom unieruchomienia. Utrzymanie pacjenta w jednej pozycji przez dłużej niż 2 godziny sprzyja rozwojowi martwicy tkanek i owrzodzeń. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że profilaktyka przeciwodleżynowa powinna być zorganizowana w sposób ciągły i systematyczny, oparty na dowodach klinicznych oraz zaleceniach medycznych. W związku z tym, nieprzestrzeganie tych zasad jest poważnym niedopatrzeniem, które może prowadzić do długotrwałych skutków zdrowotnych. Ważne jest, aby personel medyczny był dobrze wyedukowany w tym zakresie oraz aby wprowadzano procedury mające na celu regularne monitorowanie stanu skóry pacjenta oraz wprowadzanie odpowiednich działań profilaktycznych.