Kwalifikacja: SPO.05 - Świadczenie usług opiekuńczych

Wykonując toaletę choremu unieruchomionemu, łatwo popełnić błąd w kolejności, szczególnie jeśli nie zna się dobrze standardów pielęgnacyjnych. Głównym założeniem jest tutaj mycie od miejsc najczystszych do najbrudniejszych, żeby uniknąć przenoszenia drobnoustrojów i zredukować ryzyko infekcji. Przykładowo, zostawianie toalety jamy ustnej na koniec albo wykonywanie jej w środku całego procesu to błąd – woda czy ręczniki użyte do mycia innych partii ciała mogą już być skażone bakteriami, co staje się niebezpieczne szczególnie dla osób leżących, z obniżoną odpornością. Dobrą praktyką jest również, by nie przerywać mycia w połowie i nie wracać do już umytych partii (zwłaszcza twarzy, ust), bo to zwiększa ryzyko zakażenia. W odpowiedziach niepoprawnych pojawia się też zaburzona sekwencja – np. kończyny górne myte po plecach albo jamę ustną dopiero na końcu. Takie podejście jest sprzeczne z zasadą „od czystego do brudnego” i nie bierze pod uwagę fizjologii pacjenta – twarz i jama ustna są najbardziej narażone na drobnoustroje, więc powinny być ogarnięte w pierwszej kolejności, przy użyciu czystych przyborów. Typowym błędem jest też ignorowanie faktu, że mycie krocza powinno zamykać całość, bo to obszar o największym ryzyku zakażenia. Dobrze jest też zapamiętać, że każde odstępstwo od rekomendowanej kolejności to nie tylko gorszy komfort dla pacjenta, ale i większe prawdopodobieństwo powikłań, które mogą wydawać się mało istotne, ale dla osoby leżącej potrafią być naprawdę groźne. Moim zdaniem, najlepszym sposobem na uniknięcie pomyłek jest wyuczenie tej kolejności niemal na pamięć – z czasem wchodzi w nawyk, a pacjenci to doceniają.