Kwalifikacja: SPO.05 - Świadczenie usług opiekuńczych

Wiele osób, analizując opisane objawy: niedowłady spastyczne, niezborność ruchowa, oczopląs, mowa skandowana i labilność emocji, może pomylić je z innymi schorzeniami neurologicznymi, zwłaszcza jeśli nie mają jeszcze dużego doświadczenia klinicznego. Padaczka, choć szeroko znana i często kojarzona z zaburzeniami neurologicznymi, rzadko objawia się trwałymi niedowładami spastycznymi czy charakterystyczną niezbornością ruchową – jej objawy to raczej przemijające napady (utrata przytomności, drgawki, niekiedy zaburzenia świadomości). Polineuropatie natomiast, o ile mogą prowadzić do niedowładów, to zwykle są to niedowłady wiotkie, a nie spastyczne, i częściej dotyczą kończyn dolnych oraz mają charakter symetryczny – poza tym nie obserwuje się w nich oczopląsu ani mowy skandowanej. Choroby rdzenia kręgowego mogą czasami objawiać się spastycznością, ale raczej nie dają tak szerokiego zestawu objawów, jak w przypadku SM – nie pojawia się tu charakterystyczna triada (mowa skandowana, oczopląs, drżenie zamiarowe) i raczej nie występuje labilność emocjonalna czy typowa niezborność ruchowa, która jest wynikiem uszkodzenia dróg móżdżkowych. To właśnie pomieszanie objawów z różnych układów (piramidowego, móżdżkowego i emocjonalnego) powinno naprowadzić na stwardnienie rozsiane, bo to choroba z takimi bardzo zróżnicowanymi manifestacjami – jeśli ktoś myśli wyłącznie kategoriami uszkodzenia mięśni, przewodnictwa czy pojedynczego odcinka układu nerwowego, bardzo łatwo o pomyłkę. W praktyce klinicznej warto mieć z tyłu głowy, że SM często rozwija się u młodych dorosłych i może przebiegać falowo, co dodatkowo utrudnia prawidłowe rozpoznanie bez znajomości tych szczegółów.