Kwalifikacja: SPO.05 - Świadczenie usług opiekuńczych

Nadczynność tarczycy, znana również jako hiperterioza, jest stanem charakteryzującym się nadmierną produkcją hormonów tarczycy, co prowadzi do przyspieszenia procesów metabolicznych w organizmie. Objawy takie jak zaburzenia snu, chudnięcie mimo prawidłowego odżywiania, nadmierne pocenie się, drżenie rąk oraz wzmożona pobudliwość nerwowa są klasycznymi symptomami tego schorzenia. W praktyce klinicznej, lekarze często oceniają poziomy hormonów tarczycy, takie jak tyroksyna (T4) i trijodotyronina (T3), aby potwierdzić diagnozę. Przyczyną nadczynności tarczycy może być choroba Gravesa-Basedowa, guzy tarczycy lub zapalenie tarczycy. W leczeniu nadczynności tarczycy stosuje się farmakoterapię, radiojodoterapię lub chirurgię, w zależności od przyczyny oraz ciężkości schorzenia. Przykładowo, leki przeciwtarczycowe, takie jak metimazol czy propylotiouracyl, mogą być stosowane w celu obniżenia produkcji hormonów tarczycy. Również, ze względu na potencjalne powikłania, takie jak choroby sercowo-naczyniowe, istotne jest monitorowanie pacjentów na każdym etapie leczenia, co jest zgodne z aktualnymi standardami opieki zdrowotnej.