Kwalifikacja: MED.04 - Świadczenie usług medycznych w zakresie ortoptyki

Wiele osób błędnie zakłada, że badanie konwergencji metodą subiektywną można przeprowadzać u każdego pacjenta, niezależnie od stanu widzenia obuocznego. Natomiast w rzeczywistości, jeśli pacjent ma tłumienie naprzemienne, niedowidzenie jednooczne czy nieprawidłową korespondencję siatkówkową, wyniki testu subiektywnego będą niemiarodajne. Dzieje się tak, bo subiektywne testy konwergencji bazują na świadomych odpowiedziach pacjenta dotyczących jego doznań wzrokowych, takich jak moment pojawienia się zdwojenia lub utraty fuzji. Jeśli oko jest tłumione albo występuje niedowidzenie, pacjent nie rejestruje bodźców prawidłowo z obydwu oczu, przez co test nie odzwierciedla rzeczywistych możliwości systemu obuocznego. Z kolei przy nieprawidłowej korespondencji siatkówkowej, nawet jeśli oba oczy widzą, to obraz nie jest przesyłany do odpowiednich punktów siatkówek, więc wyniki są zafałszowane. Typowym błędem myślowym jest przekonanie, że każda metoda badania konwergencji jest uniwersalna i nie wymaga wcześniejszej oceny układu obuocznego – a przecież według dobrych praktyk okulistycznych, przed badaniem subiektywnym powinno się zawsze skontrolować stan widzenia obuocznego i funkcję fuzji. W gabinetach często widzę, że pomijanie tego etapu prowadzi do niepotrzebnych nieporozumień diagnostycznych, czasem nawet do błędnych decyzji terapeutycznych. Dlatego tak ważne jest rozumienie ograniczeń stosowanych testów i właściwy dobór metod do indywidualnych możliwości pacjenta. W przypadku zaburzeń jednoocznych lub patologii integracji siatkówkowej należy sięgnąć po metody obiektywne lub specjalistyczne testy, które nie wymagają świadomej współpracy w zakresie widzenia obuocznego.