Kwalifikacja: MED.04 - Świadczenie usług medycznych w zakresie ortoptyki

Łzawienie, światłowstręt oraz kurcz powiek to są właśnie te objawy, które najbardziej kojarzą się z wrodzoną jaskrą pierwotną. W praktyce okulistycznej, kiedy lekarz słyszy, że dziecko mocno łzawi, unika światła i często mruży oczy (albo wręcz ma kurcz powiek), od razu zapala mu się czerwona lampka – to jest klasyczna triada objawów. Są one stosunkowo wcześnie zauważalne i pomagają w szybkim rozpoznaniu tej poważnej choroby, zanim dojdzie do nieodwracalnych uszkodzeń. To, że ktoś wskazał jeden z tych objawów jako niecharakterystyczny, chyba wynika z mylenia kolejności pojawiania się symptomów lub niejasności co do definicji tej jaskry. W rzeczywistości, zmętnienie rogówki rozwija się później, gdy podwyższone ciśnienie uszkadza śródbłonek rogówki, co prowadzi do jej obrzęku i utraty przezroczystości. To jest już objaw raczej późny, świadczący nie tyle o początku choroby, co o jej zaawansowaniu. Moim zdaniem, to typowy błąd polegający na skupianiu się na objawach widocznych gołym okiem, a nie tych, które są najbardziej przydatne do szybkiego wykrycia. W dobrych praktykach klinicznych, rozpoznanie jaskry wrodzonej opiera się głównie na obecności łzawienia, światłowstrętu i kurczu powiek, bo ich szybkie zauważenie pozwala na wdrożenie natychmiastowego leczenia i uratowanie wzroku dziecka. Zmętnienie rogówki pojawia się dopiero wtedy, gdy choroba trwa już długo i doszło do poważnych zmian strukturalnych. Takie podejście do objawów jest zgodne z zaleceniami Polskiego Towarzystwa Okulistycznego oraz światowych wytycznych.