Zawód: Ortoptystka
Kategorie: Zaburzenia widzenia Terapia ortoptyczna
W przypadku zeza rozbieżnego okresowego ćwiczenia poprawiające zakres konwergencji są uznawane za złoty standard postępowania, szczególnie jeśli są prowadzone pod ścisłą kontrolą ortoptystki. To schorzenie charakteryzuje się tym, że oczy pacjenta na ogół ustawiają się prawidłowo, ale co pewien czas jedno z nich ucieka na zewnątrz, zwłaszcza podczas patrzenia na odległe przedmioty lub w momentach zmęczenia. Takie epizody rozbieżności są często związane z niewydolnością mechanizmu konwergencji, czyli trudnością z przyciąganiem obu gałek ocznych do nosa. Stąd, ćwiczenia ortoptyczne ukierunkowane na wzmacnianie konwergencji mają praktyczne uzasadnienie – poprawiają komfort widzenia obuocznego, zmniejszają częstość występowania objawów a nierzadko nawet wydłużają okresy prawidłowego ustawienia oczu. Moim zdaniem dobra współpraca z ortoptystą w tym zakresie przynosi naprawdę wymierne skutki, zwłaszcza u dzieci, gdzie neuroplastyczność układu wzrokowego jest największa. W praktyce stosuje się np. ćwiczenia na synoptoforze, pryzmaty czy nawet proste aktywności zbliżania i oddalania palca. Standardy, np. zalecenia Polskiego Towarzystwa Okulistycznego, jasno podkreślają, że zanim rozważy się interwencję chirurgiczną, należy maksymalnie wykorzystać potencjał ćwiczeń ortoptycznych. Z mojego doświadczenia wynika, że większość specjalistów najpierw zaleca właśnie taką terapię, bo jest bezpieczna i nieinwazyjna, a może przynieść bardzo dobre efekty w tej konkretnej postaci zeza.