Kwalifikacja: MED.04 - Świadczenie usług medycznych w zakresie ortoptyki

W przypadku zeza zbieżnego porażennego ćwiczenia z konwerterem nie przyniosą oczekiwanych rezultatów, bo tutaj przyczyna leży w uszkodzeniu lub dysfunkcji jednego z nerwów gałkoruchowych, a nie w zaburzeniach konwergencji. Stosowanie konwertera w takich przypadkach nie tylko nie jest wskazane, ale może wręcz pogłębić niewłaściwe kompensacje i opóźnić wdrożenie właściwego leczenia operacyjnego czy farmakologicznego. Podobnie przy zezach zbieżnych akomodacyjnych – tutaj podstawowym problemem jest nadmierna akomodacja i to na niej skupia się terapia, często poprzez odpowiednie szkła korekcyjne lub ćwiczenia relaksacyjne, a nie przez sztuczne pobudzanie konwergencji. Można się spotkać z opiniami, że konwerter „ćwiczy oczy” – to prawda, ale nie w tym konkretnym przypadku. Jeśli chodzi o rozbieżny okresowy zez z ekscesem dywergencji, to tutaj z kolei problemem jest zbyt silna dywergencja, więc stosowanie ćwiczeń na pobudzanie konwergencji przez konwerter jest po prostu nieadekwatne i może wręcz zaburzyć już i tak delikatną równowagę układu ruchowego oczu. Typowym błędem jest myślenie, że każde odchylenie gałek ocznych od osi środkowej da się skorygować tym samym ćwiczeniem – niestety, każda postać zeza wymaga zupełnie innego podejścia terapeutycznego. Najlepsze praktyki zalecają precyzyjną diagnostykę i indywidualny dobór metod, zamiast stosowania uniwersalnych rozwiązań. Konwerter sprawdza się głównie tam, gdzie występują zaburzenia konwergencji, a nie ogólne osłabienie czy nadmiar aktywności mięśni odpowiadających za ruchy gałek ocznych.