Kwalifikacja: MED.04 - Świadczenie usług medycznych w zakresie ortoptyki

Warto na spokojnie przyjrzeć się pozostałym strukturom oka wymienionym w odpowiedziach, bo w praktyce bardzo często można je pomylić z miejscem, gdzie zachodzi percepcja barw. Tęczówka to ta kolorowa część oka, która pełni rolę przysłony – reguluje ilość światła wpadającego do środka, ale sama nie bierze udziału w przetwarzaniu bodźców barwnych. To taki typowy błąd, że ktoś patrząc na barwne oczy, automatycznie przypisuje im zdolność do widzenia kolorów – a to nie ona za to odpowiada. Ciało szkliste z kolei to taka galaretowata substancja, która wypełnia wnętrze oka i utrzymuje jego kształt – kompletnie nie jest związane z funkcją odbioru światła, a już tym bardziej barw. To trochę jakby oczekiwać, że szyba w oknie rozpozna kolory obrazu za nią – ciało szkliste po prostu przewodzi światło dalej. Nerw wzrokowy natomiast jest jak kabel transmisyjny – przewodzi impulsy elektryczne z siatkówki do mózgu, ale sam nie analizuje ani barw, ani kształtów. Z mojego doświadczenia wynika, że często myli się te funkcje, bo brzmią podobnie technicznie, ale w rzeczywistości każdy element oka ma zupełnie inne zadania. Standardowo w podręcznikach i materiałach branżowych podkreśla się, że to właśnie siatkówka, a konkretnie plamka z nagromadzeniem czopków, odpowiada za widzenie barwne. Myślenie, że inne części oka mają z tym coś wspólnego, wynika zwykle z powierzchownej znajomości budowy anatomicznej lub zbyt uproszczonych schematów. Praktycy, zwłaszcza optometryści czy technicy elektroradiologii, zawsze zwracają uwagę na to, żeby nie mylić funkcji narządów: jedno odpowiada za mechanikę, inne za przesył informacji, a tylko nieliczne za analizę bodźców świetlnych. Warto to mieć z tyłu głowy, bo w branży liczy się precyzja rozumienia takich podstaw.