Kwalifikacja: MED.04 - Świadczenie usług medycznych w zakresie ortoptyki

Temat kąta kappa bywa nieco podchwytliwy, bo potrafi mieszać w głowie nawet doświadczonym okulistom czy ortoptystom. Kiedy natrafiam na błędne interpretacje, zwykle wynika to z mylenia osi optycznych oka i tego, jak ich wzajemne położenie wpływa na ocenę ustawienia oczu. Kąt kappa to różnica między osią optyczną (łączącą środek źrenicy i rogówki) a osią wzrokową (prowadzącą przez foveę do punktu fiksacji). Przy dodatnim kącie kappa oś wzrokowa przecina rogówkę bardziej przyśrodkowo, przez co refleks świetlny na rogówce może sprawiać wrażenie, że oko jest odchylone na zewnątrz (egzotropia), mimo że w rzeczywistości to ustawienie jest prawidłowe – czyli ortoforia. Częstym błędem jest myślenie, że dodatni kąt kappa może ukryć zez zbieżny (ezotropię) albo udawać ortoforię u osoby z ezotropią, co skutkuje błędną diagnozą. Tak samo mylące jest przekonanie, że dodatni kąt kappa może powodować pozorowanie ortoforii u osoby z rozbieżnością (egzotropią) – to jest odwrotnie. Najlepszą praktyką, z mojego doświadczenia, jest unikanie pochopnych wniosków na podstawie samego refleksu rogówkowego i zawsze zestawianie wyników kilku testów, jak np. cover testu i testu Hirschberga. Wiedza o kącie kappa pozwala zrozumieć, dlaczego czasem można zaobserwować pozorną egzotropię przy braku rzeczywistej rozbieżności. Ignorowanie tej różnicy prowadzi do typowych błędów diagnostycznych, które potem trudno odkręcić, szczególnie jeśli planuje się leczenie bądź interwencje chirurgiczne.