Kwalifikacja: MED.04 - Świadczenie usług medycznych w zakresie ortoptyki

Często spotyka się mylne przekonanie, że każdą wadę wzroku można skorygować zwykłymi soczewkami sferycznymi – czy to skupiającymi, czy rozpraszającymi. To dość typowy błąd, zwłaszcza jeśli ktoś nie miał do czynienia z astygmatyzmem w praktyce. Soczewki skupiające (plusowe) używane są do korekcji nadwzroczności, czyli problemu z widzeniem z bliska, ale nie mają żadnego wpływu na nieregularności w załamywaniu światła w różnych południkach rogówki. Z kolei soczewki rozpraszające (minusowe) stosuje się przy krótkowzroczności i one również nie są w stanie wyrównać różnic załamania w dwóch prostopadłych kierunkach. To po prostu inne mechanizmy działania. Soczewki multifokalne są jeszcze czymś innym – ich konstrukcja umożliwia wyraźne widzenie na różne odległości jednocześnie, co jest użyteczne przy prezbiopii, czyli starczowzroczności, ale nie korygują astygmatyzmu wynikającego z różnicy siły załamywania w dwóch głównych południkach. Kluczowe jest zrozumienie, że astygmatyzm to wada kierunkowa – nie chodzi tylko o moc, ale właśnie o różnicę mocy w różnych osiach. Z mojego punktu widzenia, brak rozróżnienia tych mechanizmów jest częstą pułapką nawet dla osób z pewnym doświadczeniem. Warto zapamiętać, że tylko soczewki cylindryczne są zaprojektowane tak, by wyrównywać te specyficzne różnice, a ich dobór wymaga dokładnego określenia osi cylindra. Takie podejście jest zgodne ze standardami optometrycznymi i okulistycznymi – nie wystarczy po prostu „więcej mocy” czy „wielofokalność”, jeśli nie adresujemy właściwego mechanizmu wady. To jest naprawdę praktyczne i często spotykane w gabinetach, więc warto dobrze to zrozumieć.