Kwalifikacja: MED.04 - Świadczenie usług medycznych w zakresie ortoptyki

W przypadku ćwiczeń z cheiroskopem, bardzo częstym błędem jest przekonanie, że wystarczy np. prawidłowa ostrość wzroku lub brak głębokiego niedowidzenia. Choć ostrość faktycznie ułatwia pracę, to jednak nie przesądza o skuteczności ćwiczeń – można mieć dobrą ostrość, ale przy zaburzonej korespondencji siatkówek żadne zadania na cheiroskopie nie będą miały sensu. Kolejna kwestia to tłumienie naprzemienne: wiele osób sądzi, że jeśli oko nie jest stale „wyłączane”, to ćwiczenia są wskazane. Moim zdaniem to typowy przykład uproszczenia – bo przecież przy tłumieniu naprzemiennym i tak nie uzyskamy prawidłowego widzenia obuocznego, tylko „przeskakiwanie” dominacji między oczami. Cheiroskop wymaga właśnie tego, żeby oba oczy widziały obraz w tych samych miejscach siatkówki, a nie naprzemiennie. Niedowidzenie średniego stopnia z kolei często jest mylone z bezwzględnym przeciwwskazaniem – owszem, może utrudniać, ale nie decyduje o możliwości przeprowadzenia ćwiczenia, bo kluczowa jest współpraca siatkówek. W gabinetach często widuję osoby z poprawną ostrością i bez istotnego niedowidzenia, które jednak nie mogą ćwiczyć z cheiroskopem właśnie przez zaburzoną korespondencję siatkówek. To taki niezbyt oczywisty, ale bardzo ważny niuans – bez tej zgodności oczy pracują przeciw sobie, a nie razem. Z mojego doświadczenia wynika, że najlepiej zawsze zacząć od oceny korespondencji siatkówek, zanim zabierzemy się za jakiekolwiek specjalistyczne ćwiczenia sprzętowe.