Kwalifikacja: MED.04 - Świadczenie usług medycznych w zakresie ortoptyki

Wybór innego badania niż VEP, jeśli chodzi o ocenę ostrości wzroku u kilkulatka, jest częstym błędem wynikającym z mylenia funkcji badań elektrofizjologicznych w okulistyce. ERG, czyli elektroretinografia, to badanie pokazujące, jak działa siatkówka jako całość, głównie w kontekście diagnostyki chorób takich jak retinopatia barwnikowa czy dystrofie siatkówki. Jednak ERG kompletnie nie ocenia ostrości wzroku – może być prawidłowe nawet przy bardzo słabym widzeniu centralnym, jeśli choroba dotyka tylko części siatkówki odpowiedzialnej za ostrość. EOG, czyli elektrookulografia, bada potencjał generowany przez nabłonek barwnikowy siatkówki, i jest przydatna głównie w rozpoznawaniu rzadkich schorzeń jak choroba Bestów, ale nie daje żadnej informacji o ostrości wzroku. W praktyce to badanie pomocnicze, rzadko wykonywane rutynowo. Odpowiedź „EMS” nie jest nawet nazwą uznanego badania okulistycznego – być może chodziło o błąd literowy lub nieporozumienie z innym skrótem. Typowym powodem wyboru ERG lub EOG jest przekonanie, że każde badanie „na prądach” ocenia ostrość wzroku, co po prostu nie jest zgodne z praktyką kliniczną ani standardami naukowymi. W dobrych praktykach klinicznych ocena ostrości wzroku u dziecka niewspółpracującego zawsze powinna opierać się na VEP, bo tylko to badanie dostarcza wiarygodnych, ilościowych danych o funkcji drogi wzrokowej od siatkówki po korę mózgową, nawet bez aktywnej współpracy małego pacjenta. Z mojego punktu widzenia, kluczowe jest zapamiętanie, że nie każde badanie elektrofizjologiczne daje odpowiedź na temat ostrości widzenia – większość z nich dotyczy innych aspektów funkcjonowania oka i jego struktur.