Kwalifikacja: MED.04 - Świadczenie usług medycznych w zakresie ortoptyki

Wielu osobom zdarza się mylić różne badania elektrofizjologiczne, bo nazwy bywają podobne, a funkcje – mocno wyspecjalizowane. ERG, czyli elektroretinogram, to badanie całkowicie skupione na ocenie funkcji siatkówki – tam mierzymy odpowiedź elektryczną całej siatkówki lub jej poszczególnych warstw na bodziec świetlny. Jest nieocenione np. w diagnostyce dystrofii siatkówki albo retinopatii barwnikowej, ale nie pozwala na ocenę faktycznej ostrości wzroku. Z kolei EOG (elektrookulogram) to narzędzie do analizy funkcji nabłonka barwnikowego siatkówki oraz pośrednio całego układu siatkówkowo-nabłonkowego – przydatne w takich schorzeniach jak np. choroba Bestów czy różne dystrofie nabłonka barwnikowego, ale w żaden sposób nie mówi o czynności kory wzrokowej czy ostrości. EMS, choć brzmi dość technicznie, w kontekście okulistyki nie ma żadnego zastosowania – to raczej może być kojarzone z innymi dziedzinami medycznymi, jak elektrostymulacja mięśni, i tu można się łatwo pomylić przez podobieństwo skrótów. Częstym błędem myślowym jest założenie, że każde badanie „na prądzie” w okulistyce mierzy ostrość wzroku, ale realnie tylko VEP bada przewodnictwo drogi wzrokowej aż do kory mózgowej i pozwala na ocenę funkcjonalną widzenia, zwłaszcza u dzieci, które nie współpracują werbalnie. W praktyce klinicznej, nieznajomość tych różnic może prowadzić do źle dobranych badań, niepotrzebnych kosztów i, co najważniejsze, błędnych wniosków diagnostycznych. Dlatego kluczowe jest, by świadomie wybierać metody diagnostyczne zgodnie z ich przeznaczeniem i rekomendacjami branżowymi, bo tylko wtedy wynik ma realną wartość w planowaniu dalszego leczenia czy rehabilitacji wzroku.