Kwalifikacja: MED.04 - Świadczenie usług medycznych w zakresie ortoptyki

W przypadku trudności z czytaniem najczęściej problem tkwi w nieprawidłowościach związanych z funkcjonowaniem oczu, które bezpośrednio wpływają na to, jak sprawnie można śledzić tekst i utrzymywać ostrość widzenia. Niedomoga konwergencji, czyli trudność z jednoczesnym skierowaniem obu oczu na bliski obiekt (jak książka czy ekran), może skutkować podwójnym widzeniem, szybkim męczeniem się oczu czy nawet bólem głowy podczas czytania. To jest dosyć powszechny problem u młodzieży uczącej się czy osób spędzających dużo czasu przy komputerze. Z kolei obniżona amplituda akomodacji oznacza, że oko nie potrafi się wystarczająco „przestawić” na bliż i przez to tekst robi się nieostry lub trzeba częściej mrugać, żeby złapać ostrość – co oczywiście mocno utrudnia czytanie, zwłaszcza na dłuższą metę. Nieprawidłowe ruchy sakkadowe, czyli takie szybkie, precyzyjne skoki gałek ocznych z miejsca na miejsce w linii tekstu, są wręcz kluczowe do sprawnego śledzenia liter i słów. Jeśli ktoś ma z nimi problem, czytanie staje się poszarpane, łatwo gubi się linijkę, a tempo czytania drastycznie spada. Z mojego punktu widzenia, często spotykam się z mylnym przekonaniem, że każdy deficyt w układzie wzrokowym może źle wpływać na czytanie, ale to nie do końca tak działa. Obniżone widzenie stereoskopowe, czyli upośledzenie postrzegania głębi, tak naprawdę nie przeszkadza w czytaniu, bo tekst leży na jednej płaszczyźnie i nie wymaga oceny trójwymiarowości. To jest typowy błąd myślowy: utożsamianie wszystkich „dysfunkcji oka” z trudnościami w czytaniu. W praktyce klinicznej i według standardów branżowych, brak widzenia stereoskopowego raczej wpływa na kwestie przestrzenne, jak prowadzenie samochodu, sport czy prace manualne, a nie na samo czytanie. Warto więc dobrze rozróżniać, które zaburzenia rzeczywiście przekładają się na praktyczne kompetencje czytelnicze.