Kwalifikacja: MED.04 - Świadczenie usług medycznych w zakresie ortoptyki

W przypadku badania amplitudy akomodacji bardzo często pojawiają się trudności z interpretacją wyniku, zwłaszcza jeśli nie do końca pamięta się konkretne normy dla wieku. Wiele osób zakłada, że wynik ok. 4,5 czy 5,5 dioptrii może być wystarczający dla młodej osoby, bo przecież tyle wynosi amplituda u osób starszych lub nawet częściowo sprawnych optycznie dorosłych. Jednak dla 25-latka taka wartość jest już poniżej normy i może świadczyć o problemach z układem akomodacyjnym. Wynik 7,0 D bywa mylący – wydaje się „w porządku”, bo jest wyższy od przeciętnych wyników dorosłych, ale nadal odbiega od wartości sugerowanych przez tabele Dondera, gdzie dla tej grupy wiekowej standard to około 8–10 dioptrii. Takie myślenie to typowy błąd nieuwzględniania fizjologicznego spadku akomodacji wraz z wiekiem i uznawania przeciętnego wyniku za prawidłowy bez odniesienia do normatywów. Często też przecenia się znaczenie minimalnych przyrostów – np. 4,5 czy 5,5 D – i traktuje je jako sukces terapeutyczny, choć oznaczają one bardzo ograniczoną sprawność oczu w pracy z bliska. Moim zdaniem należy zawsze porównywać uzyskane wyniki z konkretną normą dla danego wieku, bo tylko wtedy można sensownie zaplanować dalsze działania: czy pacjent wymaga dalszych ćwiczeń, czy może już osiągnął wystarczającą sprawność optyczną. W praktyce niskie rezultaty w amplitudzie akomodacji to nie tylko kwestia dyskomfortu przy czytaniu, ale też ważny wskaźnik ryzyka rozwoju przedwczesnej presbiopii oraz potencjalnych trudności edukacyjnych lub zawodowych, szczególnie u osób młodych. Dobre praktyki branżowe wymagają, by zawsze dążyć do osiągnięcia pełnej normy wiekowej, a nie tylko wartości „w pobliżu” średniej, bo to przekłada się na realną jakość widzenia i komfort życia pacjenta.