Kwalifikacja: MED.04 - Świadczenie usług medycznych w zakresie ortoptyki

W tym pytaniu sporo osób daje się złapać na błędne przekonania związane z funkcjami badania wzroku. Zacznijmy od korespondencji siatkówkowej – to złożony temat, który dotyczy oceny, czy obrazy widziane przez oba oczy padają na odpowiadające sobie punkty siatkówek, czyli czy oczy są „zsynchronizowane” w widzeniu obuocznym. Tu jednak korzysta się z zupełnie innych metod, jak testy z filtrem czerwono-zielonym czy testy haploskopowe, a nie metoda uprzywilejowanego spojrzenia. Przechodząc do reakcji źrenic na światło, ta odpowiedź jest myląca o tyle, że faktycznie polega na obserwacji zachowań oka, ale dotyczy to głównie odruchów neurologicznych i nie ma związku z oceną ostrości wzroku. Reakcje źreniczne bada się za pomocą latarki, patrzy się na bezpośrednią i pośrednią reakcję obu źrenic, co ma znaczenie np. w diagnostyce uszkodzeń nerwu wzrokowego czy zaburzeń neurologicznych. Jeżeli chodzi o widzenie obuoczne, tu też intuicyjnie można by pomyśleć, że metoda preferowanego spojrzenia coś wnosi, ale ta technika nie sprawdza współpracy obu oczu, a jedynie pozwala określić, co lepiej widzi jedno oko, czyli jaką ma ostrość. Typowy błąd to utożsamianie „patrzenia” z „widzeniem obuocznym”, a to zupełnie inne funkcje. Wreszcie, wiele osób myli pojęcie uprzywilejowanego spojrzenia z innymi testami subiektywnymi, ale prawda jest taka, że ta metoda służy do oceny ostrości wzroku, zwłaszcza u osób, które nie potrafią jeszcze współpracować w trakcie standardowych badań. W praktyce, jeśli ktoś chce rzetelnie ocenić widzenie obuoczne czy reakcje źrenic, musi sięgnąć po specjalistyczne testy – metoda uprzywilejowanego spojrzenia nic tu nie pomoże, co potwierdzają zarówno podręczniki, jak i materiały szkoleniowe dla techników optometrystów.