Kwalifikacja: MED.04 - Świadczenie usług medycznych w zakresie ortoptyki

Wiele osób myli się przy tym zagadnieniu, bo wydaje się, że każda wada refrakcji z objawami zeza powinna być w taki sam sposób korygowana. Jednak to właśnie specyfika mechanizmu powstawania zeza akomodacyjnego w nadwzroczności wymaga szczególnego podejścia. W przypadku nadwzroczności z zezem skośnym, zastosowanie pełnej korekcji do dali i nadkorekcji do bliży nie daje pożądanego efektu terapeutycznego, bo mechanizm powstawania tego typu zeza najczęściej nie jest związany z akomodacją, tylko z np. zaburzeniami motoryki mięśni oka czy innymi czynnikami neurologicznymi. W krótkowzroczności z zezem zbieżnym sytuacja jest jeszcze bardziej odmienna – tutaj nadkorekcja mogłaby być wręcz szkodliwa, bo krótkowzroczność nie wywołuje zwiększonej akomodacji, a zastosowanie soczewek minusowych do dali wręcz pogłębiałoby problem. Z kolei krótkowzroczność z zezem rozbieżnym to zupełnie inna para kaloszy – tu najważniejsze jest raczej korekcja do dali, a nie nadkorekcja do bliży, bo akomodacja odgrywa marginalną rolę. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie wszystkich zeza z tą samą strategią korekcji optycznej, a w rzeczywistości takie podejście może prowadzić do pogorszenia komfortu widzenia, a nawet progresji wady. Warto pamiętać, że każda wada refrakcji z towarzyszącym zezem wymaga indywidualnej analizy i doboru korekcji, najlepiej zgodnie z zaleceniami specjalisty okulisty lub optometrysty i aktualnymi standardami branżowymi, które jasno mówią o rozdzieleniu metod dla nadwzroczności akomodacyjnej i pozostałych przypadków.