Kwalifikacja: MED.04 - Świadczenie usług medycznych w zakresie ortoptyki

W praktyce ortoptycznej wybór ustawienia listwy pryzmatycznej ma bezpośredni wpływ na skuteczność ćwiczeń i odpowiednią stymulację układu ruchowego oczu. Powszechnym nieporozumieniem jest zakładanie, że baza skierowana do skroni będzie odpowiadać dywergencji – to akurat odwrotnie: baza do skroni (base-out) stosowana jest podczas ćwiczeń na poprawę konwergencji, czyli zbieżności oczu. Takie ustawienie powoduje, że promienie świetlne załamują się do środka, zmuszając oczy do zbliżania się do linii nosa. Niestety, jeśli przy ćwiczeniach na dywergencję zastosujemy bazę do skroni, może to wręcz nasilić trudności albo w ogóle nie przynieść oczekiwanego efektu, bo stymulujemy układ w przeciwnym kierunku. Ustawienie bazy do góry lub do dołu nie ma zastosowania w klasycznych ćwiczeniach dywergencji lub konwergencji – takie pozycje stosuje się raczej przy problemach związanych z forią pionową, np. przy dewiacjach ku górze lub w dół (hyperphoria, hypophoria). Część osób myli te zagadnienia, bo wydaje im się, że każda zmiana bazy to po prostu „ćwiczenie mięśni”, ale – z mojego doświadczenia – bez zrozumienia osi działania pryzmatu łatwo o błędne decyzje kliniczne. Błędem jest też traktowanie ustawienia bazy jako dowolnego dodatku; każde ćwiczenie ma określony cel i wymaga precyzyjnego doboru parametrów. Podsumowując, przy pracy nad dywergencją zawsze stosujemy listwę ustawioną bazą do nosa, zgodnie z przyjętymi standardami optometrii i ortoptyki – to pozwala prawidłowo angażować odpowiednie grupy mięśniowe i rzeczywiście poprawiać zakres fuzji w żądanym kierunku.