Kwalifikacja: MED.04 - Świadczenie usług medycznych w zakresie ortoptyki

Wybierając odpowiedzi +++, + lub (-), łatwo wpaść w pułapkę zbyt dosłownego traktowania oznaczeń skali konwergencji albo błędnego rozumienia jej praktycznego znaczenia w okulistyce dziecięcej. Zapis +++ jest teoretycznie najlepszy, ale w praktyce uzyskanie takiego wyniku po ćwiczeniach jest rzadkością i raczej zarezerwowane dla osób, które już przed terapią miały prawidłową lub wręcz ponadprzeciętną konwergencję – mówi się wręcz o „superkonwergencji”, co nie jest koniecznym celem w rehabilitacji. Z kolei pojedynczy plus (+) to dopiero początek poprawy – przeważnie oznacza, że oczy na bodziec konwergencyjny reagują częściowo, co wcale nie zapewnia komfortu podczas codziennej pracy wzrokowej ani nie spełnia standardów postępowania terapeutycznego u dzieci. Taki wynik wymaga kontynuacji ćwiczeń i dalszej obserwacji. Największym błędem jest jednak uznanie (-) za wynik świadczący o poprawie – ten zapis jednoznacznie oznacza brak konwergencji, więc nie ma tu nawet minimalnej reakcji zbieżnej. W praktyce szkolnej i klinicznej to właśnie takie pomyłki wynikają z braku znajomości gradacji tej skali – nie wystarczy więc kierować się intuicją, warto znać przyjęte standardy dokumentowania postępów. Często niedoceniany jest też wpływ subiektywnej oceny przez pacjenta czy rodziców, dlatego zalecane jest łączenie wyniku testu z obserwacją funkcjonowania dziecka w typowych sytuacjach wzrokowych. Prawidłowa poprawa powinna być nie tylko widoczna w dokumentacji jako ++, ale też przekładać się na lepsze samopoczucie i funkcjonowanie młodego pacjenta.