Zapis ++ w ocenie konwergencji faktycznie oznacza prawidłową, dobrą konwergencję u pacjenta. W praktyce okulistycznej i ortoptycznej stosuje się taki właśnie system oceny – im więcej plusów, tym lepsza reakcja konwergencji, a brak plusów lub minus oznacza jej brak. U 6-letniej pacjentki, u której przed ćwiczeniami nie obserwowano w ogóle konwergencji, pojawienie się ++ świadczy o wyraźnej poprawie. To nie jest jeszcze maksymalny możliwy wynik (którym byłoby +++), ale ++ już jest uznawane za normę kliniczną i odpowiada konwergencji efektywnej, zgodnej z przyjętymi standardami. Z mojego doświadczenia, u dzieci po ćwiczeniach ortoptycznych często właśnie taka poprawa jest notowana, co oznacza, że można uznać ten wynik za sukces terapii. Mam wrażenie, że wiele osób zapomina, iż ++ to nie jest „gorzej niż +++”, tylko po prostu klinicznie prawidłowy, oczekiwany rezultat u młodego pacjenta – nie zawsze musimy dążyć do maksymalnego wyniku, liczy się powrót do normy funkcjonalnej. Zresztą, w praktyce ++ oznacza, że oczy prawidłowo zbiegają się do nosa podczas fiksacji na bliskim obiekcie, co jest kluczowe dla komfortu widzenia obuocznego. Warto pamiętać, że zgodnie z zaleceniami Polskiego Towarzystwa Ortoptycznego, ++ przyjmuje się jako „dobrą” konwergencję. W codziennej pracy takie wyniki traktuje się jako potwierdzenie skuteczności terapii lub ćwiczeń ortoptycznych.
Wybór odpowiedzi +++, + lub (-) pokazuje pewne nieporozumienia, które dość często spotykam w praktyce podczas omawiania wyników konwergencji z młodszymi stażem osobami. +++ rzeczywiście oznacza bardzo dobrą, wręcz wzorcową konwergencję, jednak w większości standardów ortoptycznych nie jest to konieczny warunek uznania poprawy za „dobrą”. Dążenie zawsze do +++ może być niepotrzebnie ambitne, bo już przy ++ uznaje się konwergencję za prawidłową i w pełni funkcjonalną – szczególnie u dzieci po terapii ortoptycznej. Takie podejście wynika często z przekonania, że tylko najlepszy możliwy wynik jest satysfakcjonujący, co niekoniecznie odzwierciedla kliniczną rzeczywistość i praktyczne zalecenia. Z kolei wybór pojedynczego + sugeruje, że poprawa jest niewielka – taki wynik oznacza konwergencję niepełną, często jeszcze niewystarczającą do komfortowego widzenia obuocznego na bliską odległość. Odpowiedź ta odzwierciedla typowy błąd myślowy, gdy ktoś uznaje jakąkolwiek poprawę za wystarczającą, nie analizując progu uznawania reakcji za funkcjonalną według przyjętych norm. Zupełnie błędny jest wybór (-), który po prostu oznacza brak reakcji konwergencji, co w praktyce klinicznej potwierdza brak skuteczności ćwiczeń lub trwający deficyt. Często wynika to z niedostatecznego zrozumienia oznaczeń w dokumentacji ortoptycznej. Warto nauczyć się rozróżniać te zapisy, bo poprawna interpretacja pozwala właściwie ocenić efekty terapii i uniknąć niepotrzebnych interwencji czy kontynuowania terapii bez wskazań. W praktyce codziennej ++ uznaje się za „dobrą” konwergencję, zgodnie z zaleceniami Polskiego Towarzystwa Ortoptycznego, a wszystko poniżej to wynik suboptymalny lub brak poprawy.