Kwalifikacja: MED.04 - Świadczenie usług medycznych w zakresie ortoptyki

Wydaje się, że łatwo tu pomylić różne mechanizmy widzenia obuocznego, bo terminy takie jak fuzja obrazów czy dywergencja brzmią bardzo podobnie i nawet specjaliści czasem się na tym łapią. Jednak jeśli wynik badania flipperem wychodzi prawidłowy przy ocenie jednoocznej, a dopiero przy pracy obuocznej wychodzi obniżony, to kluczowym problemem nie jest fuzja obrazów ani dywergencja. Fuzja obrazów to zdolność łączenia dwóch niezależnych obrazów z każdego oka w jeden, ale w testach flipperowych problem z fuzją zwykle objawiałby się innymi trudnościami, jak widzenie podwójne, a nie tylko spowolniona odpowiedź akomodacyjno-konwergencyjna. Z kolei dywergencja, czyli rozchodzenie się osi oczu na zewnątrz przy patrzeniu w dal, raczej nie jest angażowana podczas czytania czy pisania, gdzie oczy muszą zbiegać się razem do bliży – i właśnie tu liczy się konwergencja. Jednoczesna percepcja to najprostszy etap widzenia obuocznego, gdzie dwa obrazy są rejestrowane naraz, ale niekoniecznie łączone – jej zaburzenia objawiałyby się znacznie cięższymi problemami, jak stałe widzenie podwójne czy brak poczucia głębi. Moim zdaniem najczęstszy błąd polega na utożsamianiu wszystkich problemów obuocznych z fuzją lub dywergencją, a tymczasem w praktyce do czytania i pisania najbardziej obciąża układ właśnie konwergencja i jej współpraca z akomodacją. Standardy branżowe i podręczniki optometryczne podkreślają, by przy różnicowaniu takich przypadków zawsze w pierwszej kolejności myśleć o konwergencji, bo jej zaburzenia są bardzo częste i dość specyficznie wychodzą w testach typu flipper.