Kwalifikacja: MED.04 - Świadczenie usług medycznych w zakresie ortoptyki

W odpowiedzi na to pytanie można łatwo się pomylić, bo różnice między rodzajami obrazków do synoptoforu bywają subtelne i laikowi mogą się wydawać wręcz kosmetyczne. Obrazki macularne i foveolarne są przeznaczone do oceny precyzyjnego widzenia centralnego, gdzie obrazek macularny obejmuje głównie plamkę, a foveolarny jeszcze mniejszy obszar centralny (dołek środkowy). W sytuacji zespołu monofiksacji z 5° obszarem mroczków centralnych, te opcje są po prostu niewłaściwe, bo pacjent nie ma funkcjonalnie sprawnej tej części siatkówki – stosując takie obrazki, uzyskamy wyniki nieadekwatne do rzeczywistego stanu widzenia obuocznego. To dość częsty błąd, bo intuicyjnie można myśleć, że skoro testujemy widzenie, to najlepiej wybrać najbardziej czułe obrazki, czyli te dla centrum siatkówki. Parafoveolarne obrazki z kolei są przeznaczone do oceny widzenia tuż obok dołka – ale przy 5° mroczku to wciąż za blisko centrum i pacjent może ich nie zarejestrować. Takie nieporozumienia wynikają często z niewłaściwego rozumienia rozmiarów i lokalizacji obszarów siatkówki zaangażowanych podczas testów. Dobrą praktyką jest zawsze dostosowywać wielkość i umiejscowienie bodźców testowych do deficytu, jaki występuje u pacjenta – w tym przypadku chodzi o strefę paramacularną, która znajduje się poza obszarem centralnego mroczka, ale jeszcze wciąż gwarantuje sprawdzenie funkcjonalnego widzenia obuocznego. Błędny wybór obrazków może skutkować złym rozpoznaniem stopnia zaburzenia, a to z kolei przekłada się na nieoptymalne leczenie. Trzeba więc zawsze pamiętać, że narzędzie diagnostyczne musi być precyzyjnie dobrane do rzeczywistego stanu pacjenta, a nie tylko do ogólnej kategorii zaburzenia. Z mojego doświadczenia wynika, że dopiero zrozumienie tych różnic naprawdę ułatwia pracę i daje pewność co do interpretacji wyników synoptoforu.