Kwalifikacja: MED.04 - Świadczenie usług medycznych w zakresie ortoptyki

W praktyce okulistycznej nie wszystkie testy, które wykorzystuje się do oceny zezów, nadają się dla małych dzieci. Wybór odpowiedniego narzędzia wynika z możliwości współpracy pacjenta oraz samej techniki badania. Badanie na skrzydle Maddoxa czy krzyżu Maddoxa opierają się na zdolności dziecka do zrozumienia polecenia i jednoznacznej odpowiedzi na pytania badacza – trzeba na przykład opisywać widziane linie, ich położenie czy rozszczepienie. Dla 2-latka to praktycznie niewykonalne, bo maluch tej kategorii wiekowej nie jest w stanie opisać swoich wrażeń wzrokowych w sposób potrzebny do analizy wyników tych testów. Z mojego doświadczenia wynika też, że często błędnie zakłada się, iż każda metoda wykorzystywana do diagnostyki zezów jest uniwersalna, a to nieprawda; powinniśmy zawsze brać pod uwagę wiek i możliwości dziecka. Test Schobera natomiast to zupełnie inna bajka – stosuje się go w diagnostyce kręgosłupa, najczęściej przy ocenie zakresu ruchu odcinka lędźwiowego, a nie w okulistyce. To typowy błąd myślowy, wynikający pewnie z podobieństwa nazw lub ogólnego skojarzenia z badaniami diagnostycznymi. W praktyce, jedyną metodą faktycznie przydatną, nieinwazyjną i rekomendowaną w tym wieku do oceny kąta zeza, jest test Krimsky’ego – pozwala on w prosty sposób, na podstawie odblasku rogówkowego i użycia pryzmatów, zmierzyć wielkość odchylenia osi ocznej. Zła interpretacja dostępnych narzędzi prowadzi do błędów diagnostycznych, opóźnia wdrożenie leczenia i często niepotrzebnie wydłuża proces diagnostyczny. Dlatego znajomość właściwych technik i świadomość ich ograniczeń u różnych grup wiekowych jest kluczowa, by zapewnić dziecku trafną diagnozę i skuteczną terapię.