Kwalifikacja: MED.04 - Świadczenie usług medycznych w zakresie ortoptyki

W tej sytuacji wybór innego narzędzia niż lokalizator najczęściej wynika z pewnych błędów w rozumieniu ich zastosowania w praktyce ortoptycznej. Bernelloskop jest urządzeniem wykorzystywanym głównie do badania widzenia obuocznego, kontroli fuzji i oceny zdolności do widzenia przestrzennego, więc raczej nie nadaje się do ćwiczenia i utrwalania fiksacji centralnej. To raczej sprzęt diagnostyczny niż terapeutyczny, stosowany najczęściej w pracy z osobami z zaburzeniami widzenia obuocznego, a nie w pracy nad samą fiksacją. Karta z kropkami rzeczywiście bywa używana w różnych ćwiczeniach ortoptycznych, ale jej głównym celem jest rozwijanie percepcji wzrokowej, koncentracji czy nawet ćwiczenie koordynacji oko–ręka, a nie stricte utrwalanie fiksacji centralnej. To narzędzie pomocnicze, jednak nie można go traktować jako podstawowego w terapii fiksacji. Linijka aperturowa natomiast służy zupełnie innym celom – jej zadaniem jest np. ćwiczenie konwergencji i zakresu fuzji, bardzo przydatne w pracy z osobami mającymi problemy z zbieżnością czy innymi zaburzeniami widzenia obuocznego. Bardzo często spotykam się z myleniem tych narzędzi, bo ich nazwy i funkcje bywają zbliżone, ale w praktyce klinicznej każde z nich ma dokładnie określone miejsce. Najczęstszy błąd myślowy polega na utożsamianiu wszystkich pomocy ortoptycznych z ogólnym „ćwiczeniem wzroku”, gdy tymczasem narzędzia te mają bardzo wyspecjalizowane przeznaczenia. Z mojego punktu widzenia warto bardziej zagłębić się w standardy stosowane w terapii ortoptycznej – tam wyraźnie podkreśla się, że do utrwalenia fiksacji centralnej to właśnie lokalizator jest narzędziem pierwszego wyboru, co zwiększa skuteczność prowadzonej terapii i pozwala lepiej monitorować postępy pacjenta.