Kwalifikacja: MED.04 - Świadczenie usług medycznych w zakresie ortoptyki

Wiele osób myli się, sądząc, że penalizację optyczną należy stosować do dali, ulgowo lub w sposób całkowity, co niestety prowadzi do nieoptymalnych efektów terapii w przypadku leczenia niedowidzenia. Penalizacja do dali polega na celowym pogorszeniu widzenia do dali w oku dominującym, żeby wymusić korzystanie z oka niedowidzącego podczas patrzenia w dal, ale nie jest to metoda, w której dodaje się pełną korekcję z dodatkiem plusowym do bliży. Podejście ulgowe często oznacza niepełną penalizację i jest stosowane raczej w sytuacjach, gdy klasyczna penalizacja jest zbyt trudna do zaakceptowania dla pacjenta – nie polega jednak na pełnym wyrównywaniu wady z dodatkiem do bliży. Penalizacja całkowita z kolei oznacza maksymalne ograniczenie widzenia w oku dominującym, na ogół do każdej odległości, co praktycznie uniemożliwia efektywne używanie tego oka. To nie ma nic wspólnego z precyzyjnym dobieraniem mocy dla oka niedowidzącego i wręcz może prowadzić do frustracji pacjenta, bo znacznie obniża komfort życia. Typowym błędem myślowym w tych przypadkach jest utożsamianie każdej penalizacji z prostym pogorszeniem widzenia w lepszym oku – tymczasem cały sens penalizacji do bliży polega na stymulowaniu oka niedowidzącego właśnie do pracy z bliska dzięki specjalnie dobranym dodatkom plusowym. To jest bardzo dobrze udokumentowane w literaturze okulistycznej i właśnie takie postępowanie daje najlepsze rezultaty terapeutyczne. Warto pamiętać, że tylko właściwe dopasowanie tej metody do sytuacji klinicznej pacjenta umożliwia uzyskanie poprawy widzenia w słabszym oku bez niepotrzebnego pogorszenia ogólnej jakości życia.