Kwalifikacja: MED.04 - Świadczenie usług medycznych w zakresie ortoptyki

W leczeniu niedowidzenia u dzieci łatwo pomylić cele poszczególnych technik terapeutycznych, szczególnie gdy spojrzy się na ćwiczenia z użyciem stymulatora. Utrwalenie obuocznego widzenia to oczywiście ważny element rehabilitacji wzroku, ale jest to proces złożony i najczęściej stosowany dopiero po uzyskaniu poprawy widzenia w słabszym oku. Sam stymulator nie jest narzędziem do nauki widzenia obuocznego – tutaj raczej używa się bardziej zaawansowanych metod, np. ćwiczeń ortoptycznych. Usunięcie mroczka punktu fiksacji nie jest celem ćwiczeń z użyciem stymulatora. Takie mroczki zwykle są związane z inną etiologią, np. zmianami w siatkówce czy zaburzeniami naczyniowymi, a nie z niedowidzeniem właściwym dzieciom. Stymulatory nie wpływają też bezpośrednio na poprawę korespondencji siatkówek – ta kwestia dotyczy bardziej leczenia zeza i zaburzeń korespondencji sensorycznej, gdzie stosuje się specjalistyczne ćwiczenia synoptoforem lub inne formy terapii ortoptycznej. Typowym błędem jest takie myślenie, że sama stymulacja wizualna rozwiąże wszystkie problemy związane z widzeniem obuocznym czy anomaliami siatkówkowymi. Z doświadczenia wiem, że bez precyzyjnego rozumienia celu ćwiczenia szybko można wyciągnąć fałszywe wnioski. Dlatego tak istotne jest, by pamiętać, że stymulator w niedowidzeniu służy przede wszystkim do pobudzenia widzenia plamkowego, co daje bazę pod dalszą rehabilitację, a pozostałe cele są osiągane w kolejnych etapach lub za pomocą innych technik zgodnie ze standardami polskimi i międzynarodowymi.