Kwalifikacja: MED.04 - Świadczenie usług medycznych w zakresie ortoptyki

Sporo osób przy tym pytaniu kieruje się intuicją i próbuje ustawiać pryzmaty podstawą w stronę nosa albo skroni, czasem nawet bez konkretnego uzasadnienia. To, niestety, nie prowadzi do poprawy komfortu widzenia u pacjentów z oczopląsem i wyrównawczym ustawieniem głowy. W praktyce takie ustawienie może wręcz pogorszyć sytuację, bo nie przesuwa właściwie strefy ciszy względem osi spojrzenia – tym samym pacjent dalej musi kompensować pozycję głowy, a utrudnienia funkcjonalne pozostają. Wiele osób sugeruje się ogólną zasadą, że pryzmaty podstawą do nosa pomagają przy zezie rozbieżnym, a do skroni – przy zbieżnym. Jednak w przypadku oczopląsu z wyrównaniem głowy to nie zbieżność czy rozbieżność jest problemem, tylko położenie strefy, gdzie ruchy oczopląsowe są najmniejsze. Ustawianie krawędzi pryzmatów przeciwnie do strefy ciszy to też częsty błąd, bo wtedy zamiast przesunąć korzystny zakres widzenia na wprost, odpychamy go jeszcze bardziej na bok, co jest nie tylko niepraktyczne, ale wręcz pogarsza ergonomię i komfort. Z mojego doświadczenia wynika, że bardzo często myli się tutaj kierunek kompensacji: nie chodzi o ustawienie oczu, lecz o przeniesienie „ciszy” do strefy pierwotnej pozycji spojrzenia. W literaturze branżowej (np. wytyczne ortoptyczne i standardy optometrii dziecięcej) podkreśla się wielokrotnie, że właściwe ustawienie pryzmatów jest kluczowe dla efektywnej terapii tego typu oczopląsu. Warto pamiętać, iż błędne ustawienie nie tylko nie pomaga, ale może maskować rzeczywisty problem i utrudniać późniejszą rehabilitację. Takie podejście nie jest zgodne z aktualną wiedzą medyczną i raczej nie przynosi realnych korzyści pacjentowi.