Zawód: Ortoptystka
Kategorie: Zaburzenia widzenia Choroby i zespoły okulistyczne
W zespole Browna rzeczywiście charakterystycznym objawem jest ograniczenie unoszenia gałki ocznej w przywiedzeniu. Wynika to z nieprawidłowego działania ścięgna mięśnia skośnego górnego oka, zwykle przez jego wrodzone skrócenie lub nieprawidłową anatomię pochewki. Efektem tego jest mechaniczna blokada ruchu oka do góry, szczególnie podczas patrzenia „do nosa”. Co ciekawe, pacjenci z zespołem Browna często nie mają dolegliwości w pozycji pierwotnej, ale problem ujawnia się właśnie przy próbie patrzenia w górę i do nosa (przywiedzenie). To istotne przy różnicowaniu z innymi zaburzeniami ruchomości oka, jak np. porażenie nerwu okoruchowego czy zespół Duane’a, gdzie ograniczenia ruchu występują w innych zakresach lub są związane z innymi mechanizmami. Moim zdaniem, umiejętność rozpoznania tego objawu w praktyce okulistycznej pozwala szybko zawęzić diagnostykę i uniknąć niepotrzebnych badań neuroobrazowych. W literaturze zaleca się ocenę funkcji wszystkich mięśni ocznych w pozycji podstawowej oraz w skrajnych zakresach ruchu, bo takie objawy jak w zespole Browna są najlepiej widoczne właśnie przy przywiedzeniu i patrzeniu ku górze. W codziennej praktyce przy badaniu okulistycznym warto pamiętać, że dzieci z zespołem Browna mogą kompensować ograniczenie ruchem głowy, obracając brodę ku górze. To ułatwia wychwycenie tego problemu nawet bez zaawansowanego sprzętu diagnostycznego.