Kwalifikacja: MED.04 - Świadczenie usług medycznych w zakresie ortoptyki

Często przy ocenie punktu bliskiego konwergencji pojawiają się nieporozumienia dotyczące tego, jakie warunki muszą być spełnione, by móc rzetelnie zastosować metodę subiektywną. W praktyce spotyka się przekonanie, że nawet przy niedowidzeniu dużego stopnia (ambliopii) można próbować przeprowadzić taki test. Jednak jest to błąd, ponieważ poważne niedowidzenie uniemożliwia skuteczne wykorzystanie obuocznych mechanizmów fuzji, a przez to subiektywna sygnalizacja przez pacjenta staje się nierzetelna lub wręcz niemożliwa. Zdarza się także, że osoby uczące się optometrii utożsamiają tłumienie naprzemienne obrazków albo zjawisko zamierzonej korespondencji siatkówkowej jako warunek wystarczający – to jednak mylne podejście. Tłumienie w ogóle wyklucza możliwość świadomej oceny momentu podwójnego widzenia, bo mózg wyłącza obraz z jednego oka i pacjent nie ma podstaw do zgłaszania diplopii. Prawidłowa zamierzona korespondencja, choć jest istotnym elementem funkcji sensomotorycznych, sama w sobie nie daje gwarancji prawidłowego widzenia obuocznego; można bowiem mieć korespondencję, ale jednocześnie nie mieć fuzji centralnej. Typowym błędem jest też mylenie subiektywnej metody z metodami obiektywnymi (gdzie obserwator ocenia odchylenie oka, a nie polega na subiektywnej relacji pacjenta). Tak więc, bez prawidłowego obuocznego widzenia nie ma sensu stosować subiektywnego NPC, bo wyniki są niemiarodajne i mogą prowadzić do błędnych decyzji diagnostycznych – a to, moim zdaniem, warto sobie dobrze zapamiętać w każdej praktyce optometrycznej.